در این مقاله، سوره مائده آیات 38 تا 39 از قرآن مجید را بررسی می کنیم. این آیات به موضوع مجازات سرقت و شرط بخشش آن اشاره دارند. آیه 38 خدای عزیز و حکیم را به عنوان مجازات دهنده سارقان معرفی می کند، در حالی که آیه 39 بر بخشش و رحم خداوند برای آنانی که توبه کنند و اصلاح شوند، تاکید دارد. همچنین، در این آیات به برخی از شرایط فقهی که برای اجرای این مجازات وجود دارد، اشاره شده است. توجه داشته باشید که این تفسیر بر اساس دیدگاه های فقهی و تاریخی است و ممکن است با تفسیرهای دیگر متفاوت باشد.
دستان دزد را – مرد باشد یا زن – بِبُرید یا مجروح کنید [i]
جَزاءً بِما کَسَبا نَکالًا مِنَ اللّهِ
به سزای کار زشت آنها، این کیفری است الهی؛
وَ اللّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ (38)
و بدانید خدا توانای حکیم است
فَمَنْ تابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهى
پس هرکه بعد از ظلم وستم، توبه کند،
وَ اَصْلَحَ فَاِنَّ اللّهَ یَتوبُ عَلَیْهِ
و گذشته را اصلاح نماید، قطعاً خدا توبه‌اش را می‌پذیرد؛
اِنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ (39)
همانا خدا آمرزنده و مهربان است.
[i] قطع دست، شانزده شرط دارد و شامل هر نوع دزدی نمی‌شود. مثلاً اگر کسی به دلیل نیازش، سرقت کند، چنین مجازاتی را ندارد. برای آگاهی بیشتر، به کتابهای فقهی مراجعه نمایید. در سوره‌ی یوسف، عبارت «قطّعن ایدیهن» برای وارد کردن جراحت به دست ، استفاده شده ، لذا معلوم می‌شود منظور از قطع دست، لزوماً بریدن آن نیست.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
هر کس بعد از ظلم و ستم، توبه کند، و گذشته را اصلاح نماید، قطعاً خدا توبه‌اش را می‌پذیرد؛ همانا خدا آمرزنده و مهربان است.
