این مطلب، سوره شعراء آیات 34 تا 51 از قرآن کریم و داستان مواجه حضرت موسی (ع) با فرعون و ساحران را بازگو می کند. این آیات بیان می‌کنند که چگونه حضرت موسی(ع) برای هدایت قوم خود به مصر آمد و با فرعون مواجه شد. فرعون او را ساحر خواند و ساحران را فراخواند تا با او مبارزه کنند، اما ساحران شکست خوردند و به حضرت موسی (ع) ایمان آوردند. این آیات شگفتی‌های زندگی و رسالت حضرت موسی (ع) را بیان می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه حق بر باطل پیروز شد.
| قالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهو | فرعون به بزرگان دربارش گفت: |
| اِنَّ هٰذا لَساحِرٌ عَلیمٌ (34) | «بی شک این، مرد جادوگری داناست» |
| یُریدُ اَنْ یُخْرِجَکُمْ مِنْ اَرْضِکُمْ بِسِحْرِهى | می‌خواهد که با جادویش شما را از سرزمینتان بیرون کند |
| فَماذا تَأْمُرونَ (35) | اینک، چه دستور می‌دهید[i]؟ |
| قالوا اَرْجِهْ وَ اَخاهُ | گفتند: «تصمیم درباره‌ی او و برادرش را به تأخیر بینداز |
| وَ ابْعَثْ فِى الْمَدائِنِ حاشِرینَ (36) | و مأموران خود را به شهرها روانه کن |
| یَأْتوکَ بِکُلِّ سَحّارٍ عَلیمٍ (37) | تا هر ساحر و جادوگر دانایی را به نزدت بیاورند» |
| فَجُمِعَ السَّحَرَهُ لِمیقاتِ یَوْمٍ مَعْلومٍ (38) | سپس آن ساحران در همان روز معیّن در وعده‌گاه جمع شدند |
| وَ قیلَ لِلنّاسِ هَلْ اَنْتُمْ مُجْتَمِعونَ (39) | و به مردم گفته شد: «آیا شما هم جمع می‌شوید؟ |
| لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَهَ اِنْ‌کانواهُمُ الْغالِبینَ(40) | تا اگر ساحران پیروز شدند، از آنان پیروی کنیم» |
| فَلَمّا جاءَ السَّحَرَهُ قالوا لِفِرْعَوْنَ | وقتی ساحران آمدند به فرعون گفتند: |
| اَئِنَّ لَنا لَاَجْرًا اِنْ کُنّا نَحْنُ الْغالِبینَ (41) | «آیا اگر ما پیروز شویم، برایمان پاداشی هست؟» |
| قالَ نَعَمْ وَ اِنَّکُمْ اِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبینَ (42) | فرعون گفت: «آری و شما از نزدیکان من، خواهید شد» |
| قالَ لَهُمْ موسیٰ اَلْقوا ما اَنْتُمْ مُلْقونَ (43) | موسیٰ به‌ساحران گفت: «شما هر چه را می‌خواهید، بیندازید» |
| فَاَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِیَّهُمْ وَ قالوا | آنها هم طناب‌ها و عصاهای خود را انداختند و گفتند: |
| بِعِزَّهِ فِرْعَوْنَ اِنّا لَنَحْنُ الْغالِبونَ (44) | «به عزّت فرعون سوگند، ما حتماً پیروز می‌شویم» |
| فَاَلْقیٰ موسیٰ عَصاهُ | در این هنگام، موسیٰ عصای خود را انداخت؛ |
| فَاِذا هِیَ تَلْقَفُ ما یَأْفِکونَ (45) | و ناگاه، آنچه را ساحران به دروغ ساخته بودند، بلعید[ii] |
| فَاُلْقِیَ السَّحَرَهُ ساجِدینَ (46) | آنگاه، ساحران به حالت سجده افتادند |
| قالوا آمَنّا بِرَبِّ الْعالَمینَ (47) | گفتند: «به خدای جهانیان، ایمان آوردیم |
| رَبِّ موسیٰ وَ هارونَ (48) | همان خدای موسیٰ و هارون» |
| قالَ آمَنْتُمْ لَهو قَبْلَ اَنْ آذَنَ لَکُمْ | فرعون گفت: «قبل از اجازه من، به او ایمان آوردید؟ |
| اِنَّهو لَکَبیرُکُمُ الَّذى عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ | قطعاً او بزرگ شماست که به شما جادوگری آموخته؛ |
| فَلَسَوْفَ تَعْلَمونَ | خواهید دانست چه مجازاتی در انتظارتان است! |
| لَاُقَطِّعَنَّ اَیْدِیَکُمْ وَ اَرْجُلَکُمْ مِنْ خِلافٍ | حتماً دست وپاهایتان را از چپ و راست می‌بُرم؛ |
| وَ لَاُصَلِّبَنَّکُمْ اَجْمَعینَ (49) | و همه شما را به صلیب می‌کشم؛ » |
| قالوا لاضَیرَ اِنّا اِلیٰ رَبِّنا مُنْقَلِبونَ (50) | ساحران گفتند: «مهم نیست، ما به سوی خدا باز می‌گردیم |
| اِنّا نَطْمَعُ اَنْ یَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطایانا | ما امید داریم که خدا، گناهانمان را ببخشاید |
| اَنْ کُنّا اَوَّلَ الْمُؤْمِنینَ (51) | زیرا ما از نخستین ایمان‌آورندگان هستیم» |
[i] از این آیه معلوم می‌شود که فرعون کاملاً در تنگنا گرفتار شده، او که چندی قبل ادّعای خدایی می‌کرد، اکنون حتّیٰ نمی‌تواند فرمانی بر علیه موسی صادر کند و این کار را از درباریان تقاضا می‌کند!
[ii] هر بار که موسی عصایش را بر زمین می‌انداخته، تبدیل به ماری بزرگتر از مرحله‌ی قبل می‌شده است. زیرا در مرتبه اول در کوه طور، عصا به ماری تبدیل می‌شود که می‌جنبد (سوره نمل آیه 10 و سوره قصص آیه 31)، در مرحله بعد که واقعه در قصر فرعون و با حضور درباریان او تکرار می‌شود، قرآن از کلمه‌ی «ثعبان» به معنی اژدها استفاده نموده است (در سوره‌ی اعراف و شعراء). در مرحله سوم که این کار با حضور جادوگران و همه‌ی مردم تکرار می‌شود، این موجود آنچنان بزرگ و وحشتناک می‌گردد که قرآن، نامی به آن نمی‌دهد و فقط توصیفش می‌کند که هر چه را جادوگران آورده بودند، یک جا می‌بلعد! با آنکه این ماجرا در سوره‌های متعددی از قرآن بیان شده، ولی این روش معرفی برای نشانه‌ی موسی در همه جا مشابه است. این آیات را مطالعه نمائید: اعراف/115 ، یونس/80 ، طه/70 شعراء/45
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- واقعاً به خدای جهان، ایمان آورید و اگر مشکلاتی پیش آمد، بگوئید: «مهم نیست، ما به سوی خدا باز می‌گردیم، ما امید داریم که خدا، گناهانمان را ببخشاید، زیرا ما از نخستین ایمان‌آورندگان هستیم»
