این مقاله، سوره روم آیات 33 تا 36 از قرآن کریم را ارائه می‌دهد که درباره بی‌توجهی و ناسپاسی برخی از مردم نسبت به نعمت‌های الهی سخن می‌گوید. در این آیات، خداوند متعال به رفتار دوگانه‌ای اشاره می‌کند که برخی مردم در برابر لطف و مرحمت پروردگار از خود نشان می‌دهند و تذکری است برای توجه به خالق هستی و قدردانی از لطف و رحمت بی‌دریغ الهی. امید است با مطالعه این متن، خوانندگان محترم بتوانند پیام مهم قرآن کریم را در این زمینه دریابند.
وَ اِذا مَسَّ النّاسَ ضُرٌّ
هنگامی که مردم، رنج و سختی می‌بینند،
دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنیبینَ اِلَیْهِ
صاحب اختیار خود را می‌خوانند و به درگاه او بازمی‌گردند؛
ثُمَّ اِذا اَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَهً
امّا همین که خداوند رحمتی به آنان بچشاند،
اِذا فَریقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِکونَ (33)
باز گروهی از آنان به خدای خود شرک می‌آورند
لِیَکْفُروا بِما آتَیْناهُمْ
بگذار تا نعمت‌هایی را که به آنان داده‌ایم ناسپاسی کنند
فَتَمَتَّعوا فَسَوْفَ تَعْلَمونَ (34)
و بگو: «بهره‌مند شوید که بزودی نتیجه را خواهید دانست»
هنگامی که مردم، رنج و سختی می‌بینند، صاحب اختیار خود را می‌خوانند و به درگاه او بازمی‌گردند؛ امّا همین که خداوند رحمتی به آنان بچشاند، باز گروهی از آنان به خدای خود شرک می‌آورند؛ بگذار تا نعمت‌های را ناسپاسی کنند و بگو: «بهره‌مند شوید که بزودی نتیجه را خواهید دانست»
