این مقاله شامل سوره لقمان آیات 25 تا 32 از کلام الله مجید است که حاوی نکاتی درباره یگانگی و عظمت خداوند، نشانه های قدرت الهی در آفرینش، لزوم شکرگزاری به خاطر نعمت های الهی و پایبندی به عهد الهی و صبر در هنگام سختی هاست. این آیات با زبانی زیبا و تأثیرگذار، انسان را به تفکر در آفرینش و قدرت بی نظیر خداوند دعوت می کنند. خواندن و تدبر در این آیات می تواند برای هر مؤمنی روشنگر راه هدایتش باشد.
وَ لَئِنْ سَاَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ | و اگر از آنان بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفرید؟» |
لَیَقولُنَّ اللّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ | حتماً میگویند: «اللّه» بگو: «ستایش فقط برای خداست، |
بَلْ اَکْثَرُهُمْ لایَعْلَمونَ (25) | امّا بیشتر آنها نمیدانند» |
لِلّهِ ما فِى السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | آنچه در آسمانها و زمین است، تنها برای خداست |
اِنَّ اللّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ (26) | و فقط خدا، بینیاز و شایسته ستایش است |
وَ لَوْ اَنَّ ما فِى الْاَرْضِ مِنْ شَجَرَهٍ اَقْلامٌ | و اگر همهی درختان در زمین، تبدیل به قلم شود، |
وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهو مِنْ بَعْدِهى سَبْعَهُ اَبْحُرٍ | و همهی دریاها مُرّکب شوند و هفت دریا به آن افزوده شود |
ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللّهِ | نوشتن کلمات الهی پایان نمیپذیرد[i] |
اِنَّ اللّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ (27) | به راستی خدا توانای حکیم است |
ما خَلْقُکُمْ وَ لابَعْثُکُمْ اِلّا کَنَفْسٍ واحِدَهٍ | آفرینش و برانگیختن همهی شما مانند آفرینش یک انسان است، |
اِنَّ اللّهَ سَمیعٌ بَصیرٌ (28) | که خدا شنوایی بیناست |
اَلَمْ تَرَ اَنَّ اللّهَ یولِجُ اللَّیْلَ فِى النَّهارِ | آیا ندیدهای که خدا شب را در روز، وارد میکند؟ |
وَ یولِجُ النَّهارَ فِى اللَّیْلِ | و روز را در شب، وارد میکند؛ |
وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ | و خورشید و ماه را به خدمت شما مأمور کرده؛ |
کُلٌّ یَجْرى اِلیٰ اَجَلٍ مُسَمًّى | که هر کدام تا زمانی معیّن در حرکتند؛ |
وَ اَنَّ اللّهَ بِما تَعْمَلونَ خَبیرٌ (29) | و اینکه خدا به آنچه انجام میدهید آگاه است؟ |
ذٰلِکَ بِاَنَّ اللّهَ هُوَ الْحَقُّ | این بدان سبب است که تنها خدا، حق است؛ |
وَ اَنَّ ما یَدْعونَ مِنْ دونِهِ الْباطِلُ | و اینکه آنچه به جای او میخوانند، باطل است؛ |
وَ اَنَّ اللّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبیرُ (30) | و اینکه تنها خداست که بلندمرتبهی بزرگ است |
اَلَمْ تَرَ اَنَّ الْفُلْکَ تَجْرى فِى الْبَحْرِ بِنِعْمَهِ اللّهِ | آیا ندیدهای که به خاطر نعمت الهی، کشتیها در دریا روانند؛ |
لِیُرِیَکُمْ مِنْ آیاتِهى | تا خدا به این وسیله بعضی از آیاتش را به شما نشان دهد؟ |
اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبّارٍ شَکورٍ (31) | در این قطعاً، برای هرشکیبای شکرگزار، نشانههایی است |
وَ اِذا غَشِیَهُمْ مَوْجٌ کَالظُّلَلِ | هنگامیکه موجی سهمگین مانند ابر، برسرشان سایه افکند، |
دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ | اللّه را میخوانند؛ درحالی که دین را برایش خالص کردهاند. |
فَلَمّا نَجّاهُمْ اِلَى الْبَرِّ | امّا وقتی نجاتشان داد و به خشکی رساند؛ |
فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ | آنگاه تنها بعضی از آنان وفادار و میانه رو میباشند ؛ |
وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا اِلّا کُلُّ خَتّارٍ کَفورٍ (32) | و نشانههای ما را جز افراد پیمان شکن و ناسپاس انکار نمیکنند |
[i] منظور از کلمات الهی همان مخلوقات است زیرا همان گونه که انسان با کلمات متنی را خلق می کند، از آنجا که خداوند با کلمه «کُن» مخلوقات را خلق می کند به آنها «کلمه» گفته می شود.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- آنچه در آسمانها و زمین است، تنها برای خداست و فقط خدا، بینیاز و شایسته ستایش است ؛ و اگر همهی درختان در زمین، تبدیل به قلم شود، و همهی دریاها مُرّکب شوند و هفت دریا به آن افزوده شود، نوشتن کلمات الهی پایان نمیپذیرد به راستی خدا پیروزمندی حکیم است