این مقاله شامل سوره سبأ آیات 15 تا 21 از کلام الله مجید است که داستان قوم سبأ و نافرمانی آنها از فرمان الهی را بیان می‌کند. خداوند به قوم سبأ دو باغ بهشتی داده بود اما آنها ناسپاسی کردند و از فرمان الهی سرپیچی نمودند. در نتیجه، خداوند آنها را به سزای اعمالشان رساند و باغ هایشان را نابود ساخت. این آیات، درس عبرتی برای انسان دارند که همواره باید شکرگزار نعمت‌های الهی باشد و از دستورات او پیروی کند.
| لَقَدْ کانَ لِسَبَأٍ فى مَسْکَنِهِمْ آیَهٌ | قطعاً برای «قوم سبأ» در محلّ سکونتشان، نشانه‌ای بود؛ |
| جَنَّتانِ عَنْ یَمینٍ وَ شِمالٍ | دو باغستان از راست و چپ. |
| کُلوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکُمْ وَ اشْکُروا لَهو | گفتیم: «از روزی الهی، بخورید و او را شکر کنید |
| بَلْدَهٌ طَیِّبَهٌ وَ رَبٌّ غَفورٌ (15) | که شهری خوش و خدایی آمرزنده دارید» |
| فَاَعْرَضوا فَاَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ | امّا رو گرداندند؛ ما هم بر آنان سیل ویرانگرِ “عَرِم” را، فرستادیم |
| وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ | و دو باغستان آنها را به دو باغستان بی ارزش ، تبدیل کردیم؛ |
| ذَواتَىْ اُکُلٍ خَمْطٍ وَ اَثْلٍ وَ شَىْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلیلٍ (16) | با میوه‌های تلخ با بوته‌های گز بیابانی و تعداد کمی درخت سدر |
| ذٰلِکَ جَزَیْناهُمْ بِما کَفَروا | این کیفری بود که به خاطر کفرشان به آنان دادیم. |
| وَ هَلْ نُجازیٰ اِلَّا الْکَفورَ (17) | آیا ما غیر از افراد ناسپاس، کسی را مجازات می‌کنیم؟ |
| وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ الْقُرَى الَّتى بارَکْنا فیها قُرًى ظاهِرَهً | و میان آنان و شهرهایی که به آن برکت دادیم، آبادی‌هایی قرار داده بودیم؛ |
| وَ قَدَّرْنا فیهَا السَّیْرَ | و مسافتِ میان شهرهای آنها را تنظیم کردیم؛ |
| سیروا فیها لَیالِیَ وَ اَیّامًا آمِنینَ (18) | و گفتیم: «در میان آنها شب و روز، به آسودگی سفر کنید[i]» |
| فَقالوا رَبَّنا باعِدْ بَیْنَ اَسْفارِنا | ولی گفتند: خدایا، میان سفرهای ما فاصله انداز تا فقرا با ما نباشند؛ |
| وَ ظَلَموا اَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْناهُمْ اَحادیثَ | بر خویشتن ستم کردند، ما نیز آنان را قصّه‌هایِ آیندگان نمودیم ! |
| وَ مَزَّقْناهُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ | و آنها را کاملاً متلاشی کردیم. |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبّارٍ شَکورٍ (19) | در این، برای هر صابر شکرگزار، نشانه‌های عبرت است |
| وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ اِبْلیسُ ظَنَّهو | واقعاً شیطان درباره‌ی آنان، گمان خود را درست یافت، |
| فَاتَّبَعوهُ اِلّا فَریقًا مِنَ الْمُؤْمِنینَ (20) | و از او پیروی کردند[ii] به جز گروهی از مؤمنان با اخلاص |
| وَ ما کانَ لَهو عَلَیْهِمْ مِنْ سُلْطانٍ | و شیطان بر آنان هیچ تسلّطی نداشت؛ |
| اِلّا لِنَعْلَمَ مَنْ یُؤْمِنُ بِالْآخِرَهِ | جز برای این که مشخّص سازیم، چه کسی به آخرت ایمان دارد، |
| مِمَّنْ هُوَ مِنْها فى شَکٍّ | و چه کسی در آن، شک و تردید دارد؛ |
| وَ رَبُّکَ عَلیٰ کُلِّ شَىْءٍ حَفیظٌ (21) | و خدای تو، مراقب و محافظ هر چیز است. |
[i] مانند شهرهای شمال ایران
[ii] آیات 39 و 40 از سوره‌ی حجر را ببینید که شیطان ادعا می‌کند بیشتر بندگان را گمراه خواهد کرد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- گفتیم: «از روزی الهی، بخورید و او را شکر کنید که شهری خوش و خدایی آمرزنده دارید» امّا رو گرداندند؛ ما هم آنان را مجازات کردیم و نعمت ها را از آنان گرفتیم، این کیفری بود که به خاطر کفرشان به آنان دادیم. آیا ما غیر از افراد ناسپاس، کسی را مجازات می‌کنیم؟
