| اَللّهُ یَتَوَفَّى الْاَنْفُسَ حینَ مَوْتِها | خداوند، جان‌ها را، هنگام مرگ، کاملاً می‌گیرد؛ |
| وَ الَّتى لَمْ تَمُتْ فى مَنامِها | و جان آن کس که را هنوز مرگش نرسیده، موقتاً در خواب می‌گیرد؛ |
| فَیُمْسِکُ الَّتى قَضیٰ عَلَیْهَا الْمَوْتَ | سپس جان کسی که مرگش حتمی شده را، نگاه می‌دارد؛ |
| وَ یُرْسِلُ الْاُخْریٰ اِلیٰ اَجَلٍ مُسَمًّى | و جانهای دیگر را باز می‌فرستد، تا مهلتی معیّن؛ |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرونَ (42) | در این امر نشانه‌هایی‌است، برای آنان که اندیشه‌می‌کنند. |
| اَمِ اتَّخَذوا مِنْ دونِ اللّهِ شُفَعاءَ قُلْ | بلکه به جای خدا شفیعانی گرفتند! بگو: |
| اَوَ لَوْ کانوا لایَمْلِکونَ شَیْئًا | «آیا بر این خطا اصرار دارید، هرچند آنها اختیاری ندارند |
| وَ لایَعْقِلونَ (43) | و نمی‌توانند بیندیشند؟» |
| قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَهُ جَمیعًا | بگو: «شفاعت، بطور تمام و کمال از آن خداست |
| لَهو مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | مالکیّت و حکومت آسمان‌ها و زمین برای اوست |
| ثُمَّ اِلَیْهِ تُرْجَعونَ (44) | سپس به سوی او بازگردانده می‌شوید» |
| وَ اِذا ذُکِرَ اللّهُ وَحْدَهُ | هرگاه اللّه به “یکتایی” یاد شود، |
| اِشْمَاَزَّتْ قُلوبُ الَّذینَ لایُؤْمِنونَ بِالْآخِرَهِ | دل‌های کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند، بیزار می‌گردد؛ |
| وَ اِذا ذُکِرَ الَّذینَ مِنْ دونِهى | و چون معبودانی که غیر از اویند، یاد شوند، |
| اِذا هُمْ یَسْتَبْشِرونَ (45) | آنگاه آنان شادمان می‌شوند |
| قُلِ اللّٰهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | بگو: «ای خدایی که پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین هستی! |
| عالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَهِ | ای دانای پنهان و آشکار! |
| اَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبادِکَ | تویی که در میان بندگانت، داوری می‌کنی |
| فیما کانوا فیهِ یَخْتَلِفونَ (46) | درباره‌ی آنچه در آن اختلاف داشتند» |
| وَ لَوْ اَنَّ لِلَّذینَ ظَلَموا ما فِى الْاَرْضِ جَمیعًا | و اگر کسانی که ستم کردند، تمامِ آنچه را در زمین است، مالک باشند، |
| وَ مِثْلَهو مَعَهو لَافْتَدَوْا بِهى | و همانند آن نیز، با آن همراه شود، قطعاً آن را فدا می‌کردند |
| مِنْ سوءِ الْعَذابِ یَوْمَ الْقِیامَهِ | تا از مجازات سخت روز قیامت برهند. |
| وَ بَدا لَهُمْ مِنَ اللّهِ ما لَمْ یَکونوا یَحْتَسِبونَ (47) | و از جانب خدا، چیزی برایشان آشکار شود که گمانش را نمیبردند |
