سوره نوح آیات 1 تا 28 – آموزش اسلام از زبان حضرت نوح – آثار استغفار

۱۲/۰۶/۱۴۰۲

در این مقاله، سوره نوح آیات 1 تا 28 از کلام الله مجید به همراه ترجمه فارسی آن آمده است. این سوره بیانگر دعوت حضرت نوح از قوم خود به سوی توحید و پرستش خداوند متعال است. حضرت نوح قوم خود را با نرمی و مهربانی به پرهیز از بت‌پرستی و گناه دعوت می‌کند و از عذاب الهی به آنها هشدار می‌دهد. اما متأسفانه قوم او از پذیرش حق سرباز می‌زنند. در پایان، حضرت نوح از خداوند می‌خواهد تا هیچ کافری را بر روی زمین باقی نگذارد و خداوند نیز دعای ایشان را مستجاب می نماید.

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ	به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی
اِنّا اَرْسَلْنا نوحًا اِلیٰ قَوْمِه‌_ى اَنْ اَنْذِرْ قَوْمَکَ	ما نوح را بسوی قومش فرستادیم که: «به قومت هشدار ده،
مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ (1)‏	پیش از آنکه مجازاتی دردناک به سراغشان بیاید»
قالَ یا قَوْمِ اِنّى لَکُمْ نَذیرٌ مُبینٌ (2)‏	نوح گفت:«ای قوم، من برایتان هشداردهنده‌ای آشکارم
اَنِ اعْبُدُوا اللّهَ وَ اتَّقوهُ وَ اَطیعونِ (3)‏	که خدا را بپرستید، از او حساب برید و مرا اطاعت کنید
یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنوبِکُمْ	تا خداوند بعضی از گناهانتان را بیامرزد؛
وَ یُؤَخِّرْکُمْ اِلیٰ اَجَلٍ مُسَمًّى	و مرگ شما را تا مدّتی معیّن، به تأخیر اندازد؛
اِنَّ اَجَلَ اللّهِ اِذا جاءَ	که مهلت الهی وقتی بیاید ،
لایُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمونَ (4)‏	تأخیر نخواهد داشت، اگر آگاهی داشته باشید»
قالَ رَبِّ اِنّى دَعَوْتُ قَوْمى لَیْلًا وَ نَهارًا (5)‏	آنگاه دعا کرد: «خدایا، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعائى اِلّا فِرارًا (6)‏	ولی دعوتم غیر از گریز از حق چیزی بر آنان نیفزود
وَ اِنّى کُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ	و هر بار که دعوتشان کردم تا گناهان ایشان را بیامرزی ،
جَعَلوا اَصابِعَهُمْ فى آذانِهِمْ‌	انگشتان خود را در گوش‌هایشان قرار دادند؛
وَاسْتَغْشَوْا ثِیابَهُمْ	و لباس‌هایشان را بر سرکشیدند؛
وَ اَصَرّوا وَ اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبارًا (7)‏	و پافشاری نموده و بسیار سرکشی کردند
ثُمَّ اِنّى دَعَوْتُهُمْ جِهارًا (8)‏	علاوه بر این، من آنان را آشکارا دعوت کردم
ثُمَّ اِنّى اَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ اَسْرَرْتُ لَهُمْ اِسْرارًا (9)‏	سپس آشکار و پنهان، پیام الهی را کاملاً برای آنان بیان کردم
فَقُلْتُ اسْتَغْفِروا رَبَّکُمْ	پس‌گفتم:«از خدا آمرزش بخواهید،
اِنَّه_و کانَ غَفّارًا (10)‏	که او بسیار آمرزنده است»
یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْرارًا (11)‏	تا از آسمان بر شما باران مداوم بفرستد
وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ	و شما را با داشتن اموال و پسران یاری کند؛
وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهارًا (12)‏	و برای شما در بهشت باغ‌ها و نهرهایی قرار دهد.
ما لَکُمْ لاتَرْجونَ لِلّهِ وَقارًا (13)‏	چرا شما برای خداوند، «عظمت» قائل نیستید؟
وَ قَدْ خَلَقَکُمْ اَطْوارًا (14)‏	با آن‌که خدا شما را به شکل‌های گوناگون آفریده،
اَلَمْ تَرَوْا	آیا تأمّل نکردید؛
کَیْفَ خَلَقَ اللّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقًا (15)‏	که چگونه خدا، هفت آسمان را، در طبقاتی آفریده؟
وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فیهِنَّ نورًا	و ماه نورانی را در میان آنها قرار داده؛
وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجًا (16)‏	و خورشید را چراغی فروزان، نموده است؟
وَ اللّهُ اَنْبَتَکُمْ مِنَ الْاَرْضِ نَباتًا (17)‏	مسلّماً خدا شما را -همچون گیاهی- از زمین رویانده است
ثُمَّ یُعیدُکُمْ فیها	سپس شما را به زمین باز می‌گرداند؛
وَ یُخْرِجُکُمْ اِخْراجًا (18)‏	و قطعاً دوباره شما را زنده ‌کرده و بیرون می‌آوَرَد
وَ اللّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْاَرْضَ بِساطًا (19)‏	و خدا برایتان زمین را، وسعت داد
لِتَسْلُکوا مِنْها سُبُلًا فِجاجًا (20)‏	تا در راه‌هایی گستردهی آن، رفت و آمد کنید»
قالَ نوحٌ رَبِّ اِنَّهُمْ عَصَوْنى وَ اتَّبَعوا مَنْ	نوح گفت:«خدایا، آنان از من سرپیچی کرده و از کسی پیروی کردند
لَمْ یَزِدْهُ مالُه_و وَ وَلَدُه_و اِلّا خَسارًا (21)‏	که مال و فرزندش جز زیان، بر او چیزی نیفزودند
وَ مَکَروا مَکْرًا کُبّارًا (22)‏	و بر ضدّ من، حیله‌ای بسیار بزرگ، به کار بردند»
وَ قالوا لاتَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ	و مشرکان گفتند: «خدایان خود را رها نکنید؛
وَ لاتَذَرُنَّ وَدًّا وَ لاسُواعًا	و هرگز «وَدّ» و «سُواع» رها نکنید
وَ لایَغوثَ وَ یَعوقَ وَ نَسْرًا (23)‏	و نیز، «یغوث» و «یعوق» و «نَسر» را » [i]
وَ قَدْ اَضَلّوا کَثیرًا	چون واقعاً بسیاری را گمراه کردند؛
وَ لاتَزِدِ الظّالِمینَ اِلّا ضَلالًا (24)‏	و برای ستمکاران جز گمراهی میفزا
مِمّا خَطیئاتِهِمْ اُغْرِقوا فَاُدْخِلوا نارًا	آنها به سبب خطاها و گناهانشان غرق شدند و در آتشی وارد شدند؛
فَلَمْ یَجِدوا لَهُمْ مِنْ دونِ اللّهِ اَنْصارًا (25)‏	در نتیجه، برای خود در برابر خدا، یاورانی نیافتند
وَ قالَ نوحٌ رَبِّ	و باز نوح گفت: «خداوندا،
لاتَذَرْ عَلَى الْاَرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیّارًا (26)‏	از کافران احدی را بر روی زمین باقی نگذار[ii]
اِنَّکَ اِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلّوا عِبادَکَ	که اگر رهایشان کنی، آنان بندگانت را گمراه می‌کنند؛
وَ لایَلِدوا اِلّا فاجِرًا کَفّارًا (27)‏	و جز فرزندان پلیدکار و بسیار ناسپاس، از خود بجانمی‌گذارند‏
رَبِّ اغْفِرْ لى وَ لِوالِدَیَّ	خداوندا ، من و پدر و مادرم را بیامرز ؛
وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا	و نیز هر کسی که با ایمان در سرایِ من وارد شود؛
وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ	و همه ی مردان و زنان مؤمن را بیامرز؛
وَ لاتَزِدِ الظّالِمینَ اِلّا تَبارًا (28)‏	و برای ستمکاران جز تباهی میفزا».

[i] بنا به حدیثی از امام صادق(ع) که در تفسیر المیزان نقل شده، این نامها که مشرکان بر بتها گذاشته بودند، نام پنج تن از بندگان صالح خداوند، قبل از نوح بوده است که پس از مرگ، از مجسمه پیکر آنان، بتها ساخته و برایشان نذر می‌نمودند و کم‌کم همان محل، به عبادتگاه قوم نوح تبدیل می‌شود و مقبره‌ی همان صالحان، بتکده‌هایی می‌شوند، و عبادت آنها، جایگزین عبادت الهی می‌گردد.

[ii] منظور از «الأرض» در این آیه، سرزمین قوم نوح است، نه تمام زمین. این طوفان محلی بوده و از زمین و آسمان، آب به شکل باران و جوشش ، به سطح زمین می رسید. منظور از کوه «جودیّ» هم، کوهی پر برکت است که گفته شده، همان رشته کوه «آرارات» است.

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

خوب است به شرطی که:

چرا شما برای خداوند، «عظمت» قائل نیستید؟ ‏با آن‌که خدا شما را به شکل‌های گوناگون آفریده؛ ‏آیا تأمّل نکردید که چگونه خدا، هفت آسمان را، در طبقاتی آفریده؟ ‏و ماه نورانی را در میان آنها قرار داده و خورشید را چراغی فروزان، نموده است؟ ‏مسلّماً خدا شما را -همچون گیاهی- از زمین رویانده است ‏سپس شما را به زمین باز می‌گرداند و قطعاً دوباره شما را زنده ‌کرده و بیرون می‌آوَرَد ‏؛ خدا برایتان زمین را، وسعت داد ‏تا در راه‌هایی گستردهی آن، رفت و آمد کنید» ‏پس این دعا را بخوانید: «خدایا، من و پدر و مادرم را بیامرز و نیز هر کسی که با ایمان در سرایِ من وارد شود و همهی مردان و زنان مؤمن را بیامرز و برای ستمکاران جز تباهی میفزا». ‏

استخاره با قرآن