در این مقاله، سوره علق آیات 1 تا 8 از قرآن کریم و ترجمه فارسی آنها آمده است. این آیات درباره خلقت انسان و نعمت های الهی به او از جمله قدرت نوشتن با قلم و همچنین سرکشی و طغیان انسان در برابر نعمت های خداوند سخن می گویند. در ابتدای این آیات، خداوند پیامبر را به خواندن و یاد کردن او فرمان می دهد و سپس به خلقت انسان از خون بسته و نعمت های الهی به او اشاره می کند. در پایان نیز بر بازگشت همه به سوی خداوند تأکید می شود.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ
به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی
اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذى خَلَقَ (1)
بخوان، به نام خدایت که آفرید
خَلَقَ الْاِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ (2)
انسان را از خونی بسته آفرید
اِقْرَأْ وَ رَبُّکَ الْاَکْرَمُ (3)
بخوان، که خدایت گرامی‌ترین است
اَلَّذى عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4)
همان کسی که با قلم، نوشتن را یاد داد
عَلَّمَ الْاِنْسانَ ما لَمْ یَعْلَمْ (5)
به انسان، آنچه را نمی‌دانست، آموخت
کَلّا اِنَّ الْاِنْسانَ لَیَطْغیٰ (6)
حقیقتاً انسان سرکشی می‌کند
اَنْ رَآهُ اسْتَغْنیٰ (7)
از این که خود را بی‌نیاز ببیند!
اِنَّ اِلیٰ رَبِّکَ الرُّجْعیٰ (8)
مسلّماً بازگشت همه، به سوی صاحب اختیار تو می‌باشد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است :
بخوان، به نام خدایت که انسان را از خونی بسته آفرید؛ بخوان، که خدایت گرامی‌ترین است ؛ همان کسی که با قلم، نوشتن را یاد داد و به انسان، آنچه را نمی‌دانست، آموخت ؛ حقیقتاً انسان سرکشی می‌کند از این که خود را بی‌نیاز ببیند! مسلّماً بازگشت همه، به سوی خدای صاحب اختیار تو می‌باشد.
