جزء نوزدهم قرآن کریم شامل پایان سوره الفرقان، کل سوره الشعراء و بخشی از سوره النمل است.
این جزء با آیات ۲۱ تا ۷۷ سوره الفرقان ادامه پیدا می‌کند و به توصیف ویژگی‌های عباد الرحمن (بندگان مهربان خدا) می‌پردازد که از خصلت‌ها و رفتارهای پسندیده‌ای برخوردار هستند. همچنین، توجه به عاقبت کافران و مجازات آن‌ها، و نیز وعده نیکوکاری به مؤمنان از دیگر محورهای این سوره است.
سوره الشعراء با ۲۲۷ آیه به بیان داستان‌های مختلف پیامبران از جمله موسی، ابراهیم، نوح، هود، صالح، لوط و شعیب می‌پردازد. هر داستان به تقابل پیامبران با قوم خود و نتیجه عدم پذیرش دعوت آن‌ها به توحید و اجتناب از بت‌پرستی می‌پردازد. تأکید بر اهمیت قرآن به عنوان کلام الهی و هدایت برای بشریت از جمله نکات کلیدی این سوره است.
در سوره النمل آیات ۱ تا ۵۵ داستان‌های پیامبرانی چون موسی و داوود و سلیمان بیان می‌شود. یکی از داستان‌های معروف در این سوره، داستان حضرت سلیمان و ملکه سبا است که نشان‌دهنده قدرت و حکمت سلیمان و توانایی او در برقراری ارتباط با موجودات مختلف است. همچنین، این سوره به اعجاز قرآن و دلایل نبوت پیامبر اسلام (ص) اشاره دارد.
جزء ۱۹ قران کریم مجموعا شامل ۳۳۹ آیه می باشد.
