«به زمان سوگند که همه‌ی انسان‌ها در زیانند مگر کسانی که
ایمان آورده و کارهای خوب انجام دهند و یکدیگر را به کار دُرست و صبر توصیه کنند.»
زمانی که به آن سوی حیات رخت بربندیم از ما نخواهند پرسید، چه رویایی در سر داشتی؟
(عصر/۳-۱)
بلکه پرسیده خواهد شد، چه کرده‌ای؟
چقدر از خدای مهربان اطاعت کرده‌ای؟
چگونه از موهبت زمان استفاده کرده‌ای؟
و به کدامیک از مخلوقات رنج دیده او یاری رسانده‌ای؟
ما از حاصل‌جمع تصمیم‌‌ها، انتخاب‌ها، اعمال و کوتاهی‌هایمان در نهایت سرنوشت خود را طراحی می‌کنیم و دنیا و آخرتمان را می‌سازیم.
زمان، موهبتی با ارزش، گذرا و فناپذیر است، از اینرو گران‌بهاترین دارایی هر انسان عمر اوست. اگر می‌خواهید در پایان زندگی وقتی به گذشته می‌نگرید، حسرت زمان از دست داده را نخورید، در زمان حال زندگی کنید.
یادآوری خاطرات تلخ گذشته و آرزوهای دور و دراز آینده، ناآرامی و اضطراب به همراه می‌آورند. هر کار خوبی که در ذهن دارید، هم اکنون آن را عملی سازید.
زمان، این هدیه ی گران‌بهای تو را با اهداف کم ارزش، اعمال اشتباه و اراده ی سُست به هدر ندهم و از هر روز زندگی در راه تو و خدمت به مردم استفاده کنم.
آمین
با ارزش‌ترین روز دنیا، همین امروز است.
