
«خدا ما را با ویژگیهای متفاوت آفریده است، هر کس در کار خود تلاش کند، بهره می برد، چه مرد باشد و چه زن.
تنگنظر نباشیم و امتیازاتی که خداوند به دیگران داده است را آرزو نکنیم. به جای حسادت یا درخواستهای بیهوده، مکمل هم باشیم و نعمتهای تمام نشدنی خدا را آرزو کنیم، خدا از همهی آرزوها و نیازهای ما با خبر است.»
(نساء/32)
«ای خدای دانا و حکیم!» (بقره/32)
همهی کارهای من، با نام نیک تو آغاز میشوند و با یاریت ادامه خواهند یافت و به پایان خواهند رسید. کمکم کن، «در کارهای خوب، پیشتاز باشم.» (بقره/148)
ای بخشنده مهربان؛
وجودم را از گناه پاک کن، از حسادت رهاییم ده و با نور و علم خویش مرا هدایت کن.
آرزو دارم با عشق تو پرورش یابم و با خدمت به مردم سعادتمند شوم.
امیدوارم این آیین الهی، برای رسیدن به سعادت در زندگی به من یاری رساند. آمین
حسادت، اولین درس شیطان است
«ای انسان چه چیز تو را نسبت به پروردگار کریمت جسور کرد؟
آن خدایی که تو را آفرید، سامان داد و منظم ساخت.»
(انفطار/6)
بیشتر کسانی که در زندگی به عظمت رسیدهاند، از استعداد مادرزادی برخوردار نبودهاند، بلکه بزرگی را کسب کردند!
ویژگی آنها، داشتن اراده ی استوار، تمرکز در کار و چشم پوشی از لذتهای زود گذر برای رسیدن به منافع دراز مدت بوده است.
بزرگان ابتدا بر ترس از دانستن غلبه کردهاند و سپس هدف ارزشمند خود را در زندگی مشخص کرده و همه اراده و توانشان را جهت رسیدن به آن بکار گرفتهاند.
ای «فرزانهی دانا،» (حجر/25)مشعل علم و دانش تو جاویدان است!
«از حکمت، دانش و استعدادی که به من بخشیدی، سپاسگزارم. این خیر فراوانی است که به من عطا کردی.» (بقره/269)
کمکم کن با مطالعه و تحقیق، علمم را افزون کنم و در راه خُرسندی تو و سربلندی کشورم استفاده کنم.
خدایا، شُکرگزار نعمت های تو هستم!
به من فروتنی عطا کن و مرا از بیماری غرور و خودستایی مصوندار. آمین
استعداد را خداوند بخشیده؛ فروتن باش. شهرت را بشر داده؛ سپاسگزار باش. غرور را خودت بدست آوردی؛ مواظب باش.