اسم پسر با شش نقطه

انتخاب اسم فرزند همیشه برای پدرها و مادرها چالش جذابی بوده است. بسیاری از خانواده‌ها معیارهای ویژه‌ای را برای انتخاب نام در نظر می گیرند که هر کدام با اهمیت به حساب می‌آیند. عوامل متعددی بر انتخاب نام تأثیر می‌گذارند، از جمله می‌توان به محبوبیت نام‌ها در موقع تولد، معنای مذهبی یا روحانی، ادای احترام به اجداد یا شخصیت‌های تاریخی و حتی تأثیرات رسانه‌ای و شبکه های اجتماعی اشاره کرد. با این حال، انتخاب نام می‌تواند فراتر از یک سنت یا روند محض باشد؛ این یک فرآیند پیچیده برای هر پدر و مادر است که شامل بررسی‌های دقیق فرهنگی، زبانی و شخصیتی می‌باشد.

با گذر زمان، تغییرات اجتماعی و فرهنگی روش های انتخاب نام را شکل داده‌اند. دوران مدرن با افزایش جهانی شدن و تبادلات فرهنگی، تنوع و ابتکار بیشتری را در این زمینه به همراه آورده است. از طرفی، فناوری و دیتابیس‌های آنلاین امکان دسترسی به طیف گسترده‌ای از نام‌ها را فراهم کرده‌اند و بدین ترتیب، والدین را قادر ساخته‌ تا انتخاب‌های آگاهانه‌تر و متنوع‌تری داشته باشند.

در ادامه این مطلب به دسته بندی جالب و شاید تا حدودی متفاوت اسامی می‌پردازیم که دسته‌بندی بر اساس نقطه است! اسم پسر با شش نقطه را می‌توانید در این مقاله بخوانید.

نام	معنی	ریشه	فونتیک
آبتین	صاحب گفتار و کردار نیک، نام پدر فریدون پادشاه	فارسی	/ābtin/
آبیش	بی رنج	اوستایی	/ābiš/
آپاداش	آموختن علوم معنوی از مرشد	سانسکریت	/āpādāš/
آتبین	نفس کامل و نیکوکار و صاحب گفتار و کردار نیک، آبتین، روح کامل و نیکو کار،‌ از شخصیت‌های شاهنامه، نام پدر فریدون پادشاه پیشدادی	اوستایی	/ātbin/
آترونوش	آذرنوش، پاکدین زرتشتی	اوستایی	/ātronuš/
آتش زاد	زاده آتش	فارسی	/ātaš zād/
آتیتی	مهمان	سانسکریت	/ātiti/
آخشیک	هریک از عناصر چهارگانه: آب، خاک، هوا، آتش	اوستایی	/āxšik/
آذر آیین	نام پسر آذرساسان	اوستایی	/āzar āeen/
آذر برزین	نام موبدی بوده	اوستایی	/āzar barzin/
آذرتاش	آذر (فارسی) + تاش (ترکی) دو تن که اجاق و بخت یکسانی دارند	فارسی–ترکی	/āzartāš/
آذرکیش	آتش پرست، دارای دین زرتشتی	فارسی	/āzarkiš/
آذرمهربرزین	آتش محبت، مجازا به معنی آن که بسیار پر محبت است	شاهنامه	/āzarmehrbarzin/
آرپاچی	جو فروش، فقیر	ترکمنی	/ārpāči/
آرشاویز	مرد سپندینه و ورجاوند	اوستایی	/āršāviz/
آریامنش	دارای خوی و رفتار آریایی	اوستایی	/āriāmaneš/
آریانوش	آریا + نوش = جاوید، آریایی جاویدان.	فارسی	/āriyā nuš/
آریشن	مینوی، معنوی.	کردی	/ārišan/
آسپیان	آبتین، روح کامل، انسان نیکو کار، از شخصیتهای شاهنامه، نام پدر فریدون پادشاه پیشدادی	فارسی	/āspiyān/
آشینا	قوی، قدرتمند، نیرومند، زورمند	آشوری	/āšinā/
آلب تکین	مرد دلیر، نام مؤسس سلسله غزنویان، نام یکی از امرای آل بویه	ترکی	/ālb takin/
آنتی گون	حاکم بابل درزمان اسکندرمقدونی	لاتین	/āntigun/
ابتهاش	به معنی ابتها (ابتها: انس گرفتن به، الفت گرفتن با)	عربی	/ebtehāš/
احمد پاشا	مرکب از نام‌های احمد و پاشا	عربی–ترکی	/ahmad-pāšā/
اخشید	شاه شاهان، نام دلاور و راد مردی از طبرستان (از نامهای ; مازندرانی در قرون گذشته)	فارسی	/axšid/
ادیب الدین	سخن دان و سخن شناس در دین.	عربی	/adiboddin/
ارتافرین	نام برادر داریوش پادشاه هخامنشی	فارسی	/artāfarin/
ارشاسپ	دارنده اسب های نر	اوستایی	/aršāsp/
ارشیز	ارشز، نام سردار اشکانی	فارسی	/aršiz/
اسپندیاد	اسفندیار، آفریده مقدس، از شخصیت های شاهنامه، نام پهلوان ایرانی، فرزند گشتاسب شاه ایران و کتایون دختر قیصر روم	اوستایی	/espandyād/
اسپندیار	اسفندیار، آفریده مقدس، از شخصیت‌های شاهنامه، نام پهلوان ایرانی، فرزند گشتاسپ شاه ایران و کتایون دختر قیصر روم	اوستایی	/espand yār/
اشتوکان	نامی اوستایی و رقیب زریر	اوستایی	/eštokan/
اشکش	از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاور ایرانی و از فرماندهان سپاه کیخسرو پادشاه کیانی	شاهنامه	/aškaš/
اغریرث	کسی که گردونه اش به پیش می رود	شاهنامه	/aqriras/
افراشته	بالا برده، بلند کرده، برافراشته	فارسی	/afrāšte/
افشید	روشنایی، نور، پرتو	فارسی	/afšid/
البتکین	نام پدر زن، سبکتکین پادشاه غزنوی	ترکی	/albetkin/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
الچین	ال (ترکی) + چین (فارسی)، ایلچین، برگزیده ایل	فارسی–ترکی	/alčin/
امیر ارشان	مرکب از نام‌های امیر و اَرشان.	فارسی–عربی	/amir-aršān/
امیر اشکان	مرکب از نام‌های امیر و اَشکان.	فارسی–عربی	/amir-aškān/
امیر بهامین	مرکب از نام‌های امیر و بَهامین.	فارسی–عربی	/amir-bahāmin/
امیر دانش	مرکب از نام‌های امیر و دانش.	فارسی–عربی	/amir-dāneš/
امیر ذوالفقار	مرکب از نام‌های امیر و ذوالفقار.	عربی	/amir-zulfaqār/
امیر شاهان	امیرشاهان	فارسی–عربی	/amir šahan/
امیر شهاب	نام مرکب از امیر و شهاب	عربی	/amir šahāb/
امیر فرشاد	مرکب از نام‌های امیر و فرشاد.	فارسی–عربی	/amir-faršād/
امیر فیاض	مرکب از نام‌های امیر و فیاض	عربی	/amir-fayyāz/
امیر کوشان	مرکب از نام‌های امیر و کوشان	فارسی–عربی	/amir-kušān/
امیر مجتبی	نام مرکب از امیر و مجتبی، امیر و پادشاه برگزیده و انتخاب شده	عربی	/amir mojtabā/
امیر میکائیل	مرکب از نام‌های امیر و میکائیل	عربی–عبری	/amir-mikā‛il/
امیر نیکان	مرکب از نام‌های امیر و نیکان	فارسی–عربی	/amir-nikān/
امیر هدایت	مرکب از نام‌های امیر و هدایت	عربی	/amir-hedāyat/
امیر هوشنگ	نام مرکب از امیر و هوشنگ	فارسی–عربی	/amir hušang/
امیر یحیی	مرکب از نام‌های امیر و یحیی	عربی–عبری	/amir-yahyā/
امیر یزدان	مرکب از نام‌های امیر و یزدان	فارسی–عربی	/amir-yāzdān/
امین ابراهیم	مرکب از نام‌های امین و ابراهیم.	عربی–عبری	/amin-ebrāhim/
امین الدین	۱- آن که در دین امانت نگاه دارد؛ ۲- هر کسی که دین خدا را چنان که هست به مردم بیاموزد؛ ۳- (در تصوف) ولی کامل و مرشد راهدان.	عربی	/aminoddin/
امین پارسا	زاهد و پرهیزگار، دیندار و درستکار و متدین.	فارسی	/amin-pārsā/
امین حسین	نام مرکب از امین و حسین، خوب و نیکو، درستکار و امانتدار، حسین درستکار و امانتدار	عربی	/aminhossein/
اندیش	۱- اندیشیدن، استفاده کردنِ آگاهانه از ذهن برای شکل دادن به تصورات و مفاهیم مربوط به هم؛ ۲- جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکب به معنی «اندیشنده »؛ ۳- (در مقوله‌ی اسم) اندیشه، اندیشمند، اندیشناک.	فارسی	/andiš/
اوخشیا	بخشاینده	اوستایی	/avaxšiā/
ایرانپور	پسر ایران	اوستایی	/iranpur/
ایرانشاه	نام یکی از بزرگان ایران	اوستایی	/iranšāh/
ایرانشهر	شهر نیشابور را گویند، نام شهری در سیستان و بلوچستان	فارسی	/iranšahr/
ایساتیس	مقدس و فرخنده، نام شهر یزد در متون یونانی	یونانی	/isātis/
ایلشن	هم معنی با اِلشن (شادی ایل، حاکم، رهبر، حکمران یک منطقه)	ترکی	/il šan/
بایزید	مخفف ابا یزید، بایزید بستامی عارف مشهور قرن سوم	عربی	/bāyazid/
بایسنقر	بای: بیگ، بزرگ + سنقر: نوعی بازشکاری، پسر شاهرخ میرزا	ترکی	/bāysonqor/
بختیار	دارای بخت، با اقبال، آن که بختش مساعد باشد، نیکبخت، کامروا.	فارسی	/baxt(i)yār/
بخشان	دهش، بخشش	کردی	/baxšān/
برزآفرین	تشویق بزرگ	کردی	/barzāfarin/
بشتار	آرزومند	لری	/baštār/
بشیر	مژده دهنده در مقابل نذیر، مژده آور، مژده رسان، بشارت دهنده	عربی	/bašir/
بکتاش	۱- فرمانده‌ی یگ گروه، بزرگ ایل؛ ۲- هر یک از خادمان و همراهان یک امیر، بزرگ ایل و طایفه.	ترکی	/baktāš/
بنجامین	بنیامین، ضامن، کفیل	عبری	/benjāmin/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
بهتاش	به = خوب، بهتر، خوبتر، شخص خوب و دارای اخلاق و رفتار نیکو + تاش(ترکی) (پسوند) = هم، شریک، صاحب به علاوه عنوانی برای امیران ترک. ۱- به معنی شریک خوب، صاحب اخلاق و رفتار نیکو؛ ۲- ویژگی امیری که دارای اخلاق و رفتار نیکو باشد.	فارسی–ترکی	/behtāš/
بیارش	کی بیارش، همان آرمین شاهنامه	اوستایی	/bayāreš/
پاپک	استوار، پدر کوچک	اوستایی	/pāpak/
پاداش	اجر کار خوب، جزا	فارسی	/pādāš/
پادشا	حاکم	فارسی	/pādšā/
پارسین	پارس + ین (پسوند نسبت)، ۱- منسوب به پارس؛ ۲- پارسی، اهل پارس، از مردم پارس.	فارسی	/pārsin/
پارسینا	پارسین + ا (پسوند نسبت)	فارسی	/pārsinā/
پاشا	مخففِ پادشاه، بزرگ	فارسی	/pāšā/
پایاز	پایدار	لری	/pāyāz/
پاینده	همبستگی، جاوید، پایدار، استوار	فارسی	/pāyande/
پته مانی	دادگستر	اوستایی	/patahmāni/
پرچم	درفش	اوستایی	/parčam/
پرژک	گریه، گریستن	فارسی	/paržak/
پرویز	پیروز، پیروزگر، فاتح.	شاهنامه	/parviz/
پریوان	دستیار شبان، آنکه گوشه و کنار را شبانی می دهد	لری	/privā/
پژدو	نام نیای اشوزرتشت، بهرام پژدو از چکامه سرایان نامی زرتشتی	اوستایی	/peždu/
پژواک	صدایی که حاصل تکرارِ صدا پس از برخورد به مانع و بازتاب آن است	اوستایی	/pežvāk/
پسیان	خمیده، سست شده	کردی	/pesyān/
پورسینا	پور = پسر + سینا به معنی پسر سینا.	فارسی	/pursinā/
پورشا	شاپور	فارسی	/puršā/
پویان	۱- آن‌ که در حال حرکت به نرمی و آرامی است، روان؛ ۲- دونده، دوان، شتابان؛ جوینده؛ ۳- جستجو کننده.	فارسی	/puyān/
پوینده	پویا، پویان	اوستایی	/puyande/
پیران	سالخوردگان، دانایان	شاهنامه	/piran/
پیرزاد	زاده پیر	فارسی	/pirzād/
پیروز	هم معنی اسم فیروز)، ۱- غلبه کننده بر حریف در جنگ یا مسابقه؛ ۲- فرخنده، مبارک، خجسته؛ ۳- در قدیم به معنی یکی از صفات خداوند مورد استفاده قرار می‌گرفته است. همچنین در قدیم به معنی خوشحال، شاد، فیروزه (سنگ قیمتی) مورد استفاده قرار می‌گرفته است. ۴- مجاز از کبود	شاهنامه	/piruz/
پیروزگر	پیروز، کامیاب، خوشبخت، کامروا	اوستایی	/piruzgar/
پیغام	پیام	فارسی	/peyqām/
پیکان	نوک فلزی و تیزسر تیر یا نیزه	فارسی	/peykān/
پیمان	قراری که دو یا چند تن می‌گذارند تا کاری انجام دهند یا تعهدی نسبت به هم یا به کسی داشته باشند؛ قرار، عهد.	فارسی	/peymān/
تابش	اسم مصدر از تابیدن، ۱- عمل تابیدن، درخشش؛ ۲- شعاع‌هایی که از منبع تابنده پراکنده می‌شود، نور، روشنی.	فارسی	/tābeš/
تاجالدین	۱- تاجِ دین؛ ۲- مجاز از مورد افتخار برای دین	عبری	/tājoddin/
تخشا	۱- در زبان پهلوی (tuoxšāk) به معنی کوشنده، سعی کننده، کوشا؛ ۲-در زبان اوستائی (thwaoxš، thwaoxša) به معنی غیور، با همت؛ ۳- در زبان هندی باستانی (tvakšas) به معنی قوه، نیرو.	اوستایی	/toxšā/
تقدیر	سرنوشت	عبری	/taqdir/
تی تـر	تیر انداز	لری	/titor/
تیفون	طوفان، موج	لری	/tifun/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
ثابت	پابرجا، استوار، پایدار	عربی–قرآن	/saabet/
ثاقب	هوشیار، تند دریابنده (ذهن، فکر)، روشن، فروزان	عربی	/saagheb/
ثالث	سوم	عربی–قرآن	/saales/
ثبات	دسته دسته	عربی–قرآن	/sobaat/
ثیاب	جامه ها	عربی–قرآن	/siyaab/
جامشید	جمشید	فارسی	/jāmašid/
جان آفرین	آفریننده جان	فارسی	/jānāfarin/
جلیل الدین	بزرگ و بزرگوار در دین و شریعت.	عربی	/jaliloddin/
جمشید	به معنای جم درخشان یا جم شاه	فارسی	/jamšid/
جهان آفرین	آفریننده جهان	فارسی	/jahānāfarin/
جهان بخت	۱- بلند اقبال؛ ۲- آن که جهان بر وفق مرادش باشد.	فارسی	/jahān-baxt/
جهان بین	۱- ویژگی آن که جهان را می‌بیند؛ ۲- در قدیم مجاز از چشم و دیده؛ ۳- در قدیم به معنی آنچه جهان را در آن می‌توان دید، جهان نما.	فارسی	/jahān-bin/
جهشیار	یار و یاور	اوستایی	/jahešyār/
جوانبخت	خوش اقبال، خوشبخت	فارسی	/javānbaxt/
چاپار	پیک، نامه بر	اوستایی	/čāpār/
چالش	با ناز و غرور	اوستایی	/čāleš/
چاووش	آن که پیشاپیش زائران با صدای بلند و به آواز اشعار مذهبی می‌خواند، مامور تشریفات در دربار، نقیب لشکر و قافله	ترکی	/čāvuš/
چیلان	عناب	فارسی	/čilān/
چینود	چگونه زیستن	اوستایی	/činud/
حجت الدین	آن که دلیل و برهان دین است	عربی	/hojatoddin/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
خاچیک	صلیب کوچک	ارمنی	/xāčik/
خادم پیر	کنایه از سیاره کیوان، خدمتگزار پیر و مرشد	عربی	/xādempir/
خدیش	کدخدا، پادشاه	اوستایی	/xadiš/
خردادبرزین	نام پزشکی ایرانی در دربار خسروپرویز پادشاه ساسانی	فارسی	/xordādbarzin/
خشایار	دلیر، نیرومند	فارسی	/xašāyār/
خطیرالدین	بزرگ دین و آئین	عربی	/xatiroddin/
خندان چهره	گشاده رو، خندان رو	فارسی	/xandānčehre/
خوشنواز	ماهر در نواختن ساز.	فارسی	/xoš navāz/
خوشیار	دوست و یار شاد و شادمان	فارسی	/xoš yār/
خیرالدین	آن که در دین بهترین است	عربی	/xeiroddin/
دارینوش	نام یکی از پادشاهان کیانی، ظاهراً محرف داریوش است	فارسی	/dārinuš/
دانشیار	کسی که دانش یار اوست، آنکه دانش یاری اش نماید	فارسی	/dānešyār/
دیانوش	از اسامی کهن ایرانی در داستان وامق و عذرا.	فارسی	/diyānuš/
راثین	۱- سردار ایرانی که از گزنفون شکست خورد؛ ۲- سردار سپاه ایران در جنگ با سردار «سدمونی».	فارسی	/rāsin/
رامشین	نوازنده و مطرب، نام روستایی در نزدیکی سبزوار	فارسی	/rāmšin/
رضی الدین	پسندیده‌ی آیین و دین	عربی	/raziy(y)oddin/
رفیع الدین	بلند پایه در دین	عربی	/rafieoddin/
رنگوشتر	نام برادر بزرگ اشوزرتشت	اوستایی	/ranguštar/
روانبخش	روحبخش، روح القدس، از صفات خداوند	فارسی	/ravānbaxš/
ریونیز	ریو، نابودکننده نیرنگ	اوستایی	/rivniz/
زردشت	زرتشت	فارسی	/zardošt/
زردهشت	صاحب شتر زرد، به روایتی به مفهوم آفریده نخست، نوریزدان و عقل فعال است، زرتشت	شاهنامه	/zardhošt/
زکی الدین	پارسا در دین	عربی	/zakioddin/
زوپیر	از بزرگان پارس و پسر مگابیز که از ایران مهاجرت کرده در یونان توطن یافت و هرودت بعضی از وقایع را موافق گفته های او نقل کرده است	اوستایی	/zupir/
زویین	زوپین	فارسی	/zoeen/
ژاماسپ	جاماسب، دارای اسب درخشان	اوستایی	/žāmāsp/
ژرژ	کسی که مال و ثروت جمع کند	فرانسوی	/žorž/
ژیان	۱- خشمناک و غضبناک؛ ۲- مجاز از بی‌باک و شجاع.	فارسی	/žiyān/
ژیکان	ژیک (کردی) = قطره‌ی باران + ان (پسوند نسبت) مجاز از زلال و شفاف	کردی	/žikān/
ژیوان	پشیمان	کردی	/žiwān/
سبکتکین	سبکتگین، سبک قدم، نیک قدم	مغولی	/saboktakin/
سبکتین	نام موسس سلسله غزنویان و پدر سلطان محمود غزنوی	ترکی	/saboktin/
سپنتا	پاک و مقدس	اوستایی	/sepantā/
سپنتاداد	داده و بخشیده مقدس، لقب اسفندیار	فارسی	/sepantādād/
سپنتام	۱- سپید و پاک؛ ۲- جدّ هشتم زرتشت.	اوستایی	/sepantām/
سپندیار	اسفندیار، شمع	فارسی	/sepandyār/
سپهرین	آسمانی، فلکی.	فارسی	/sepehrin/
سپیدان	جمع سپیده، نام قلعه ای در فارس از بناهای تخت جمشید	فارسی	/sepidān/
سوشیان	سوشیانت	اوستایی	/sušiyān/
سوشیانس	سوشیانت، نجات دهنده، هریک از موعدان دین زرتشتی که در آخرالزمان ظهور می کنند	اوستایی	/sušiyāns/
سیپان	۱- بلندی مانع باد؛ ۲- کوهی که در همه‌ی ایام برف داشته باشد	کردی	/sipān/
سیف الدین	شمشیر دین	عربی	/seyfoddin/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
شاپور	پسر شاه، شاه زاده	شاهنامه	/šāpur/
شادیاب	کسی که از شادی نصیب و بهره دارد	فارسی	/šādyāb/
شادیان	از روی شادی، بر اساس شادی، آهنگ و نوای شادی آور	فارسی	/šādiyān/
شانیا	کسی که در تصمیم و نظر خود پابرجاست، مصمم	هندی	/šāniā/
شاه پر	شهپر	فارسی	/šāhpar/
شاهپور	شاپور	فارسی	/šāhpur/
شاهین	۱- نوعی پرنده‌ی شکاری از خانواده‌ی باز؛ ۲- در قدیم و در درگاه شماری به معنی برج میزان؛ ۳- در قدیم و در علم نجوم سه ستاره در امتداد خط مستقیم در صورت فلکیِ نسر طایر؛ ۴- در موسیقی از آلات بادیِ موسیقی که در اوایل عهد اسلامی رایج بوده است.	فارسی	/šāhin/
شایان	اسم فاعل از شایستن، ۱- شایسته، سزاوار، در خور؛ ۲- مجاز از بسیار، فراوان.	فارسی	/šāyān/
شایگان	ارزشمند، ممتاز، عالی، شایسته	فارسی	/šāy(e)gān/
شبیر	تصغیر شبر، به معنی شیر کوچک	عربی	/šobayr/
شتاب	چالاکی و سرعت	اوستایی	/šetāb/
شروین	۱) نام قلعه‌ی شروان؛ ۲) نام انوشیروان دادگر؛ ۳) نام دو تن از پادشاهان سلسله‌ی طبرستان؛ ۴) نام باستانی ناحیه‌ی سوادکوه در مازندران.	فارسی	/šarvin/
شریف	۱- دارای شرف، ارجمند، بزرگوار، دارای ارزش و اعتبار، ارزشمند، خوب، عالی؛ ۲- در قدیم به معنی از نسل امامان شیعه، سید.	عربی	/šarif/
شعاعالدین	دلیر و شجاع در راه دین.	عربی	/šoeāeoddin/
شعیب	پیامبری که بر اساس قرآن پس از هود و صالح در شهر مَدیَن می زیسته و احتمالاً پدر زن حضرت موسی (ع) بوده است.	عبری	/šoeayb/
شفیع	آن که تقاضای عفو و بخشش گناه کسی را از دیگری می کند، شفاعت کننده، شفاعتگر	عربی	/šafie/
شفیع محمد	مرکب از نام‌های شفیع و محمّد.	عبری	/šafie-mohammad/
شفیعا	شفیع + ا (پسوند نسبت)، منسوب به شفیع	عبری	/šafieā/
شکیب	تحمل، بردباری، صبر	فارسی	/ša(e)kib/
شمس الدین	آفتاب دین	عربی	/šamsoddin/
شمیران	جای سرد، ناحیه ای در جنوب البرز	فارسی	/šamirān/
شمینه	حاصلخیز، برکت یافته	آشوری	/šamine/
شهروین	شهنام، از نام های باستانی	فارسی	/šahrvin/
شیان	درختی بلند، خون سیاووشان	اوستایی	/šiyān/
شیانا	پاداش دهنده جزا دهنده مرکب از شیان (جزا و پاداش) + الف فاعلی	فارسی	/šiānā/
شیدسب	دارنده اسب درخشان چون خورشید	شاهنامه	/šidasb/
شیذر	شیذیر؛ یکی از نام‌های خدا؛ ظاهراً مصحف و مخفف (هوشیدر) نخستین موعود زرتشتیان می‌باشد.	قرآنی	/šizar/
شیرخدا	اسدالله، از القاب حضرت علی	فارسی	/širxodā/
شیرزاد	۱- زاده شیر؛ ۲- مجاز از دلیر و شجاع؛ ۳- نام گیاهی که برروی تنه درختان می‌روید	شاهنامه	/šir zād/
شیرنگ	مانند شیر قوی و دلاور	فارسی	/širang/
شیروان	نگهبان و محافظ شیر، نام یکی از دهستان های ششگانه بخش چرداول شهرستان ایلام	اوستایی	/širvān/
صفوت الدین	برگزیده دین و آیین	عربی	/safvataddin/
صفی الدین	خالص و پاک در دین، برگزیده‌ی دین	عربی	/safiyyoddin/
ضیاءالدین	روشنایی دین	عربی	/ziyā’oddin/
ضیافت	مهمانی	عربی	/ziyāfat/
طینوش	از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر قیدافه پادشاه اندولس و داماد فور هندی در زمان اسکندر مقدونی	شاهنامه	/tinuš/
ظهیرالدین	پشتیبانِ کیش و آئین	عربی	/zahiroddin/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
عبدالرشید	بنده‌ی خدای هادی	عربی	/abdolraŝid/
عبدالمتین	بنده‌ی خدای خردمند و با وقار، بنده ی خدای دارای متانت. متین از نام های خداوند	عربی	/abdolmatin/
عرشیان	در ادیان به معنی ساکنان آسمان، ملائکه، فرشتگان.	فارسی–عربی	/aršiyān/
عین الدین	چشم دین، عزیز در دین	عربی	/eynoddin/
غیاث	۱- (در قدیم) فریادرس؛ ۲- فریادخواهی؛ ۳- از صفات و نام‌های خداوند.	عربی	/qiyās/
فتح الدین	پیروزی در دین	عربی	/fathoddin/
فرایین	آیین با شکوه	شاهنامه	/farāeen/
فربخش	فر = شکوه و جلال + بخش = (جزء پسین)، بخشنده، ویژگی آن که شکوه و جلال می‌بخشد.	فارسی	/far baxš/
فرتاش	وجود که در برابر عدم است. (از بر ساخته‌ی فرقه آذرکیوان)	فارسی	/fartāš/
فرشید	۱- مخفف فرشیدورد ۲- شکوه و روشنایی، شکوه خورشید، شکوه درخشان.	فارسی	/faršid/
فرشیدورد	دارای شکوه تابناک	فارسی	/faršid-vard/
فرشیم	قسم، جزو	فارسی	/faršim/
فریتون	فریدون، از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر آبتین و فرانک، از پادشاهان پیشدادی ایران و به بند کشنده ضحاک ماردوش	فارسی	/faritun/
فریدالدین	یگانه در دین، بی نظیر در دین داری و دین‌ورزی	فارسی	/faridoddin/
فریدحسین	مرکب از نام‌ها فرید و حسین.	فارسی–عربی	/farid-hoseyn/
فریشاد	مرکب از فری (با شکوه) + شاد (خوشحال)	فارسی	/farišād/
فریین	بیننده شکوه و جلال	فارسی	/fareen/
قطب الدین	محور آیین و کیش	عربی	/qotboddin/
کافی الدین	لایق و کارآمد در دین	عربی	/kāfioddin/
کبیرالدین	بزرگ در دین و آیین	عربی	/kabiraddin/
کریشنا	جاذب، رباینده، از خدایان هندو، هشتمین تجسم ویشنو	سانسکریت	/kerišnā/
کوژین	کج ، کژین	کردی	/kožin/
کوشش	اسم مصدر از کوشیدن؛ ۱- کار و فعالیت اعم از جسمی یا ذهنی، سعی، تلاش، تقلا؛ ۲- در تصوف به معنی سعی در انجام ریاضت و سلوک؛ ۳- جنگ و مبارزه.	فارسی	/kušeš/
کی منش	بزرگمنش، دارای خلق و خوی شاهانه	فارسی	/keymaneš/
کی منوش	از پادشاهان یا شاهزادگان پیشدادی بنا به روایت تاریخ سیستان	فارسی	/keymanuš/
کیامنش	کسی که رفتاری مثل پادشاهان دارد (کیا= سلطان)	اوستایی	/kiāmaneš/
کیان پور	کیا = سروران و بزرگان و کیان پور یعنی پسر بزرگان	اوستایی	/kiānpur/
کیانژاد	آن که نژاد و اصل و نسب او به بزرگان و سروران و پادشاهان می‌رسد.	فارسی	/kiyā nežād/
کیانوش	۱- بزرگ جاویدان. از واژه‌ی اوستایی «کوئی» = بزرگ، گرامی+ اَنوش = بی‌مرگ	اوستایی	/kiyānuš/
کیمنش	۱- صاحب طبع شاهانه، شاه طبیعت، بزرگ منش	فارسی	/ke(a)y maneš/
گرشاسپ	دارای اسب لاغر	شاهنامه	/garšāsp/
گژگین	روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان کرمان	اوستایی	/gežgin/
گشتاسب	دارنده‌ی اسب آماده	فارسی	/gaštāsp/
گشسپ	از شخصیت‌های شاهنامه، نام جد بهرام چوبین سردار ساسانی	شاهنامه	/gošasp/
گلپوش	پوشیده از گل	فارسی	/golpuš/
گیلانشاه	پسر کاوس زیاری	فارسی	/gilānšāh/

نام	معنی	ریشه	فونتیک
لطیف الدین	لطیف در دین	عربی	/latifoddin/
متین رضا	مرکب از نام‌های متین و رضا.	عربی	/matinrezā/
مجیدالدین	دارای قدر و مرتبه‌ی عالی در دین و آیین.	عربی	/majidoddin/
مجیرالدین	پناه دین	عربی	/mojiroddin/
محمد بشیر	مرکب از نام های محمّد و بشیر	عربی	/mohammad-bašir/
محمد پاشا	مرکب از نام های محمّد و پاشا	عربی–ترکی	/mohammad-pāšā/
محمد پویان	مرکب از نام های محمّد و پویان	فارسی–عربی	/mohammad-puyān/
محمد پیمان	مرکب از نام های محمّد و پیمان	فارسی–عربی	/mohammad-peymān/
محمد ثاقب	مرکب از نام های محمّد و ثاقب	فارسی–عربی	/mohammad-sāqeb/
محمد جمشید	مرکب از نام های محمّد و جمشید	فارسی–عربی	/mohammad-jamšid/
محمد شاهین	مرکب از نام های محمّد و شاهین	فارسی–عربی	/mohammad-šāhin/
محمد شایان	مرکب از نام های محمّد و شایان	فارسی–عربی	/mohammad-šāyān/
محمد شایگان	مرکب از نام های محمّد و شایگان	فارسی–عربی	/mohammad-šāygān/
محمد فرشید	مرکب از نام های محمّد و فرشید	فارسی–عربی	/mohammad-faršid/
مشفق	مهربان، دلسوز.	عربی	/mošfeq/
معین الدین	کمک کننده و یاور دین	عربی	/moeinoddin/
مغیث	۱- فریادرس، یاری کننده؛ ۲- از نام‌های خداوند.	عربی	/moqis/
منیرالدین	سبب روشنی دین و آئین.	عربی	/moniroddin/
مهر اندیش	۱- ویژگی آن که دارای اندیشه‌ و فکر مهرورزی است؛ ۲- مجاز از مهربان و با محبت.	فارسی	/mehr-āndiš/
مهر پویان	مهر = مهربانی و محبت + پویان = جوینده و جستجو کننده، جوینده و جستجو کننده مهربانی و محبت.	فارسی	/mehr-puyān/
موفق الدین	موفق در دین	عربی	/movafaghoddin/
نبرزین	اسم فرماندار گرگان در دوره داریوش پادشاه هخامنشی	فارسی	/nabarzin/
نستهین	از شخصیتهای شاهنامه، نام پیران ویسه در زمان افراسیاب تورانی	فارسی	/nastahin/
نستیهن	نام یکی از پهلوان توران	فارسی	/nastihan/
نشید	سرود و آواز، آهنگ، شعری که در جمع خوانده شود	عربی	/našid/
نصرت الدین	۱- موجب پیروزی دین و آئین؛ ۲- یاور و کمک دین	عربی	/nosratoddin/
نصیرالدین	یاری دهنده و مددکار دین	عربی	/nasiroddin/
نعیم الدین	نعمت دین	عربی	/naeemoddin/
نقیب	۱- مهتر قوم، سالار، سرپرست گروه؛ ۲- در دوره‌ی صفوی تا قاجار آن که بر نقالان، معرکه‌گیران، مداحان و مانند آنها ریاست داشته است؛ ۳- در دوره‌ی صفوی معاون یا نایب کلانتر؛ ۴- در قدیم به معنی سرپرست و متصدی امور یک گروه خاص اجتماعی یا حکومتی.	عربی	/naqib/
نورافشان	۱- آنچه نور به اطراف خود می‌پراکند، نور پاش؛ ۲- در قدیم به معنی نور افشانی کردن.	عربی	/nur afšān/
نوربخش	نور دهنده، پرتو افکن	فارسی	/nurbaxš/
نوشیار	یار شیرین چون عسل، یار بی مرگ، نام پسرعموی گرشاسپ در گرشاسپ نامه	فارسی	/nušyār/
نوید حسین	مرکب از نام‌های نوید و حسین.	عربی	/navid-hoseyn/
نیاوش	نیا + وش (پسوند شباهت)، نیاسان	فارسی	/niyāvaš/
نیشام	نام فرشته نگهبان آذرخش	فارسی	/nišām/
نیک پی	خوشقدم؛ خجسته پی، با سعادت، مبارک قدم.	فارسی	/nik-pey/
نیکوش	نیک + وش (پسوند شباهت)، شبیه به نیک، مانند نیک	فارسی	/nikvaš/

انتخاب نام، اغلب اولین و مهم‌ترین تصمیمی است که والدین برای فرزند خود می‌گیرند. نام، بیش از یک کلمه یا علامت شناسایی ساده است؛ این انتخاب نمادی از هویت، میراث فرهنگی و حتی انتظاراتی است که والدین از آینده فرزند خود دارند. نام‌ها می‌توانند بر ادراک، روابط اجتماعی و حتی فرصت‌های افراد در زندگی تأثیر بگذارند. در بسیاری از فرهنگ‌ها، مراسم خاصی برای نام‌گذاری وجود دارد که نشان‌دهنده اهمیت عمیق این اقدام است.

انتخاب نام، گزینشی است که فراتر از یک علامت شناسایی، به تعیین هویت، فرهنگ و حتی سرنوشت یک فرد می‌پردازد. در میان پژوهش‌های روانشناختی، اجتماعی و فرهنگی، انتخاب نام به عنوان یکی از مقولاتی مطرح است که می‌تواند تأثیرات بلندمدت و ژرفی بر زندگی فرد داشته باشد. این انتخاب، که اغلب به دور از هرگونه اطلاعات پیشین درباره‌ی شخصیت یا خصایص آینده‌ی کودک صورت می‌گیرد، نه تنها بازتاب‌دهنده‌ی ارزش‌ها و امیدهای والدین است، بلکه می‌تواند به‌طور بالقوه راهی برای ارتباط فرد با اجداد، میراث فرهنگی و جامعه‌ی او باشد.