سوره یاسین آیات 31 تا 47 – اهمیت قیامت و یادآوری نشانه های الهی، در طبیعت
این مقاله شامل سوره یاسین آیات 31 تا 47 از کلام الله مجید است که به اهمیت قیامت و یادآوری نشانه‌های الهی در طبیعت می‌پردازد. در این آیات، خداوند با ذکر مثال‌هایی از زمین، آسمان، شب و روز، خورشید و ماه، دریا و کشتی‌رانی، به انسانها یادآوری می‌کند که او خالق هستی و صاحب اختیار مطلق است و روزی همه به سوی او باز خواهند گشت. امید است مطالعه این آیات موجب تفکر و تأمل بیشتر در نشانه‌های الهی و لزوم آمادگی برای قیامت گردد.
| اَلَمْ یَرَوْا کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرونِ | مگر مشرکان ندیدند که پیش از آنان چه نسل‌هایی را هلاک کردیم ؛ |
| اَنَّهُمْ اِلَیْهِمْ لایَرْجِعونَ (31) | که آنها به سویشان باز نمی‌گردند؟ |
| وَ اِنْ کُلٌّ لَمّا جَمیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرونَ (32) | و قطعاً همه آنان در پیشگاه ما حاضر می‌شوند |
| وَ آیَهٌ لَهُمُ الْاَرْضُ الْمَیْتَهُ اَحْیَیْناها | و زمین مرده، برای آنها نشانه‌ای است؛ که آن را زنده کردیم |
| وَ اَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلونَ (33) | و از آن دانه‌ای خارج کردیم، که از آن می‌خورند |
| وَ جَعَلْنا فیها جَنّاتٍ مِنْ نَخیلٍ وَ اَعْنابٍ | و در آن باغ‌هایی از درختان خرما و انگور، قرار دادیم |
| وَ فَجَّرْنا فیها مِنَ الْعُیونِ (34) | و در آن چشمه‌هایی روان کردیم |
| لِیَأْکُلوا مِنْ ثَمَرِه‌ى وَ ما عَمِلَتْهُ اَیْدیهِمْ | تا از میوه‌اش که حاصل تلاش آنها نیز هست، بخورند |
| اَفَلا یَشْکُرونَ (35) | آیا باز هم، شکر نمی‌کنند؟ |
| سُبْحانَ الَّذى خَلَقَ الْاَزْواجَ کُلَّها | منزّه است کسی که انواع گونه‌های موجودات را آفریده؛ |
| مِمّا تُنْبِتُ الْاَرْضُ وَ مِنْ اَنْفُسِهِمْ | از گیاهانی که از زمین میروید و از انسانها |
| وَ مِمّا لایَعْلَمونَ (36) | و نیز مخلوقاتی که شما از آن آگاه نمی‌باشید |
| وَ آیَهٌ لَهُمُ الْلَیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ | و شب، برای آنها نشانه‌ای است، که روز را از آن جدا می‌کنیم؛ |
| فَاِذا هُمْ مُظْلِمونَ (37) | که ناگاه آنان در تاریکی فرو می‌روند |
| وَ الشَّمْسُ تَجْرى لِمُسْتَقَرٍّ لَها | و خورشید به سوی قرارگاهی که دارد، روان است |
| ذٰلِکَ تَقْدیرُ الْعَزیزِ الْعَلیمِ (38) | این، اندازه‌گیری آن خدای توانای داناست |
| وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ | و ماه که منازل و جایگاه‌هایی را برایش معیّن کرده‌ایم ، |
| حَتّیٰ عادَ کَالْعُرْجونِ الْقَدیمِ (39) | تا به شکل اوّل، مانند شاخهای خشک، خمیده و کهنه، برگردد |
| لَا الشَّمْسُ یَنْبَغى لَها اَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ | نه برای خورشید ممکن است که ماه را در خود بگیرد، |
| وَ لَاالْلَیْلُ سابِقُ النَّهارِ | و نه شب، که بر روز پیشی گیرد، |
| وَ کُلٌّ فى فَلَکٍ یَسْبَحونَ (40) | و همه در مداری -در مسیر خود- شناورند. |
| وَ آیَهٌ لَهُمْ اَنّا حَمَلْنا ذُرِّیَّتَهُمْ | و برای آنها نشانه‌ای است که ما فرزندانشان را در دریا منتقل کردیم |
| فِى الْفُلْکِ الْمَشْحونِ (41) | با آن کشتی که پر از بار بود. |
| وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِه‌ى ما یَرْکَبونَ (42) | و برای آنها وسایل سواری دیگری شبیه به آن هم آفریدیم |
| وَ اِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَریخَ لَهُمْ | اگر بخواهیم آنان را غرق می‌کنیم و فریادرسی نخواهند داشت |
| وَ لاهُمْ یُنْقَذونَ (43) | و روی نجات را نخواهند دید |
| اِلّا رَحْمَهً مِنّا | مگر اینکه رحمتی از جانب ما شامل حالشان شود |
| وَ مَتاعًا اِلیٰ حینٍ (44) | و برای مدّتی برخوردار شوند. |
| وَ اِذا قیلَ لَهُمُ | و هنگامی‌که به آنان گفته می‌شود: |
| اتَّقوا ما بَیْنَ اَیْدیکُمْ وَ ما خَلْفَکُمْ | «از کارهای گذشته و آینده خود بترسید |
| لَعَلَّکُمْ تُرْحَمونَ (45) | تا مورد رحمت قرار گیرید»، توجّه نمی‌کنند |
| وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَهٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ | و برای آنها هیچ نشانه‌ای از نشانه‌های الهی نیامد، |
| اِلّا کانوا عَنْها مُعْرِضینَ (46) | مگر آنکه از آن رو می‌گرداندند |
| وَ اِذا قیلَ لَهُمْ اَنْفِقوا مِمّا رَزَقَکُمُ اللّه | وقتی گفته می‌شود: «از آنچه خدا روزی شما کرده، انفاق کنید»، |
| قالَ الَّذینَ کَفَروا لِلَّذینَ آمَنوا | منکرانِ حقیقت به مؤمنان می‌گویند: |
| اَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشاءُ اللّهُ اَطْعَمَهو | «آیا به کسی غذا دهیم که اگر خدا بخواهد، خودش به او می‌دهد؟ |
| اِنْ اَنْتُمْ اِلّا فى ضَلالٍ مُبینٍ (47) | واقعاً که شما در گمراهی آشکار هستید». |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- و زمین مرده، نشانه‌ای است که ما آن را زنده کردیم و از آن دانه‌ای خارج کردیم، که از آن می‌خورید و در آن باغ‌هایی از درختان خرما و انگور، قرار دادیم، و در آن چشمه‌هایی روان کردیم تا از میوه‌اش که حاصل تلاش آنها نیز هست، بخورید، آیا شکر نمی‌کنید؟ منزّه است کسی که انواع گونه‌های موجودات را آفریده؛ از گیاهانی که از زمین میروید و از انسانها و نیز مخلوقاتی که شما از آن آگاه نمی‌باشید
