این مطلب شامل سوره صافات آیات 50 تا 61 از قرآن کریم است. در این آیات، گفتگوی بهشتیان درباره رستاخیز و قیامت آمده است. یکی از بهشتیان از همنشین سابقش میگوید که معاد را انکار میکرد و زنده شدن مجدد را باور نداشت. آنگاه او را در جهنم میبیند و خدا را شاکر می شود که او را هدایت کرده و از نعمت بهشت سخن میگوید. این آیات دلیلی بر حتمیت رستاخیز و جزای اعمال است که همگان را به کوشش در راه خدا ترغیب میکند.
و اگر رحمت الهی بر من نبود، از احضارشدگان در جهنّم بودم»
اَفَما نَحْنُ بِمَیِّتینَ (58)
و با خوشحالی، به دیگر بهشتیان میگوید: «آیا ما دیگر نمیمیریم
اِلّا مَوْتَتَنَا الْـاُولیٰ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبینَ (59)
جز همان مرگ اوّل در دنیا، و ما دیگر، عذاب نخواهیم شد؟
اِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (60)
واقعاً این است رستگاری بزرگ!»
لِمِثْلِ هٰذا فَلْیَعْمَلِ الْعامِلونَ (61)
مانند چنین پاداشی ارزش دارد تا همه، برایش کاری انجام دهند.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
گویندهای از اهل بهشت، میگوید: «من همنشینی داشتم که میگفت: «آیا واقعاً تو قیامت را باور داری؟ آیا هنگامیکه بمیریم و خاک و استخوان بشویم، واقعاً دوباره زنده میشویم و جزا میبینیم؟» آنگاه یکی از بهشتیان گوید: «آیا شما میتوانید آن فرد را ببینید؟» سپس نگاه میکند و او را در میان دوزخ میبیند! به او میگوید: «سوگند به خدا نزدیک بود هلاک و نابودم کنی! و اگر رحمت الهی بر من نبود، از احضار شدگان در جهنّم بودم» و با خوشحالی، به دیگر بهشتیان میگوید: «آیا ما دیگر نمیمیریم جز همان مرگ اوّل در دنیا، و ما مجازات نخواهیم شد؟ واقعاً این رستگاری بزرگ است. مانند چنین پاداشی ارزش دارد تا همه، برایش کاری انجام دهند.