این مقاله شامل سوره صافات آیات 75 تا 82 از کلام الله مجید است که به بخشی از داستان حضرت نوح (ع) و قوم او می‌پردازد. در این آیات، خداوند از دعا و ندای نوح (ع) و پاسخ مثبت خود به او سخن می‌گوید و نجات نوح (ع) و یارانش از سیل عظیم را بیان می‌کند. همچنین، خداوند به باقی ماندن نسل نوح (ع) و نام نیک او در میان آیندگان اشاره دارد و در پایان، غرق شدن دیگران را توصیف می‌نماید. این آیات درس‌های عبرت‌آمیزی را برای بشریت به ارمغان می‌آورد.
و نوح و پیروان او را ، از آن گرفتاری بزرگ نجات دادیم
وَ جَعَلْنا ذُرِّیَّتَهو هُمُ الْباقینَ (77)
و نسلش را باقی گذاشتیم
وَ تَرَکْنا عَلَیْهِ فِى الْآخِرینَ (78)
و برای او در میان آیندگان نام نیکی را به جا نهادیم
سَلامٌ عَلیٰ نوحٍ فِى الْعالَمینَ (79)
درود بر نوح از میان همه‌ی جهانیان
اِنّا کَذٰلِکَ نَجْزِى الْمُحْسِنینَ (80)
که ما نیکوکاران را چنین پاداش می‌دهیم
اِنَّهو مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (81)
به یقین، او از بندگان با ایمان ما بود
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْآخَرینَ (82)
سپس دیگران را، غرق کردیم.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
نوح به درگاه ما دعا کرد، و ما خوب پاسخ‌دهنده‌ای بودیم! او و پیروانش را، از آن گرفتاری نجات دادیم و نسلش را باقی گذاشتیم؛ و برای او در میان آیندگان نام نیکی را به جا نهادیم ؛ درود بر نوح از میان همه‌ی جهانیان که ما نیکوکاران را چنین پاداش می‌دهیم؛ به یقین، او از بندگان با ایمان ما بود
