این مقاله شامل سوره صاد آیات 17 تا 29 از قرآن مجید و درباره سرگذشت حضرت داوود علیه السلام می باشد. در این آیات، خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دستور می‌دهد که بر آزارهای مشرکان صبر کند و سرگذشت حضرت داوود را به یاد آورد. سپس به برخی ویژگی‌های حضرت داوود از جمله قدرت، توبه و حکمت اشاره می‌کند و قصه داوری ایشان میان دو نفر را تعریف می‌کند. در ادامه، خداوند حضرت داوود را مورد عتاب قرار می‌دهد و از او می‌خواهد که در قضاوت میان مردم، هوای نفس خود را پیروی نکند. در پایان نیز به اهمیت تفکر در آیات قرآن تأکید می‌شود.
| اِصْبِرْ عَلیٰ ما یَقولونَ | ای محمّد، بر آنچه که بر ضدّ تو می‌گویند، صبر کن؛ |
| وَاذْکُر عَبْدَنا داوودَ ذَا الْاَیْدِ اِنَّهو اَوّابٌ (17) | و در نظر آور بنده ما، داوُد را که قدرتمند و بسیار اهل توبه بود |
| اِنّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهو | حقیقتاً ما کوه‌ها را به همراهی او رام ساختیم؛ |
| یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِ وَ الْاِشْراقِ (18) | که هر شامگاه و بامداد با او تسبیح می‌گفتند |
| وَ الطَّیْرَ مَحْشورَهً کُلٌّ لَهو اَوّابٌ (19) | و پرندگان نیز گردآمده، همه با او به درگاه الهی، مراجعه می‌کردند |
| وَ شَدَدْنا مُلْکَهو | و حکومت او را پایدار کردیم |
| وَ آتَیْناهُ الْحِکْمَهَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ (20) | و حکمت و بیانی به او دادیم که سخنش، سخن آخر بود |
| وَ هَلْ اَتاکَ نَبَاُ الْخَصْمِ | آیا حکایت آن شاکیان به تو رسیده، |
| اِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ (21) | هنگامی‌که از دیوار نمازخانه ی داوُد بالا رفتند؟ |
| اِذْ دَخَلوا عَلیٰ داوودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ | و ناگهان بر داوُد وارد شدند، او هم ترسید؛ |
| قالوا لاتَخَفْ | گفتند: «نترس، ما شاکیانی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده؛ |
| خَصْمانِ بَغیٰ بَعْضُنا عَلیٰ بَعْضٍ | ما دو شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده؛ |
| فَاحْکُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لاتُشْطِطْ | پس بین ما به حق قضاوت کن و ستم نکن |
| وَ اهْدِنا اِلیٰ سَواءِ الصِّراطِ (22) | و ما را به راه راست هدایت نما |
| اِنَّ هٰذا اَخى لَهو تِسْعٌ وَ تِسْعونَ نَعْجَهً | این برادرم است که نود و نه میش دارد، |
| وَ لِیَ نَعْجَهٌ واحِدَهٌ | ولی من فقط یک میش دارم. |
| فَقالَ اَکْفِلْنیها وَ عَزَّنى فِى الْخِطابِ (23) | برادرم می‌گوید: آن یکی را هم به من بده و زورگویی می‌کند» |
| قالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ | داوود قبل از شنیدن دفاع متّهم گفت: «قطعاً بر تو ستم کرده |
| بِسُؤالِ نَعْجَتِکَ اِلیٰ نِعاجِهى | که می‌خواهد میش تو را به گلّه‌ی خودش اضافه کند، |
| وَ اِنَّ کَثیرًا مِنَ الْخُلَطاءِ لَیَبْغى بَعْضُهُمْ عَلیٰ بَعْضٍ | و مسلّماً بسیاری از شریکان به یکدیگر تجاوز می‌کنند[i] |
| اِلَّا الَّذینَ آمَنوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ | مگر اهل‌ایمان که کار شایسته انجام می‌دهند |
| وَ قَلیلٌ ماهُمْ وَ ظَنَّ داوودُ اَنَّما فَتَنّاهُ | و ایشان اندکند» ولی ناگهان داوُد فهمید که ما او را آزمودیم، |
| فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهو | پس از خدایش آمرزش خواست |
| وَ خَرَّ راکِعًا وَ اَنابَ (24) | و رکوع‌کنان به خاک افتاد و از خطایش بازگشت |
| فَغَفَرْنا لَهو ذٰلِکَ | ما هم، آن خطای او را بخشیدیم |
| وَ اِنَّ لَهو عِنْدَنا لَزُلْفیٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ (25) | و برای او نزد ما جایگاهی نزدیک و سرانجامی خوش است |
| یاداوودُ اِنّا جَعَلْناکَ خَلیفَهً فِى‌الْاَرْضِ | ای داوود! ما تو را در زمین جانشین گذشتگانِ ستمگر، قرار دادیم |
| فَاحْکُمْ بَیْنَ النّاسِ بِالْحَقِّ | پس تو، بین مردم به حق قضاوت کن |
| وَ لاتَتَّبِعِ الْهَویٰ فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبیلِ اللّهِ | و از تمایلات خود پیروی نکن که تو را از راه خدا، گمراه می‌کند؛ |
| اِنَّ الَّذینَ یَضِلّونَ عَنْ سَبیلِ اللّهِ | به یقین، کسانی که از راه خدا منحرف می‌شوند، |
| لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ بِما نَسوا یَوْمَ الْحِسابِ (26) | مجازاتی سخت دارند، زیرا روز حساب را فراموش کردند |
| وَ ماخَلَقْنَا السَّماءَ وَالْاَرْضَ وَما بَیْنَهُما باطِلًا | و آسمان و زمین و آنچه بین آنهاست را به باطل نیافریده‌ایم |
| ذٰلِکَ ظَنُّ الَّذینَ کَفَروا | این گمان کسانی است که کفر ورزیدند |
| فَوَیْلٌ لِلَّذینَ کَفَروا مِنَ النّارِ (27) | پس وای بر منکرانِ حقیقت ! از آتش |
| اَمْ نَجْعَلُ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ | آیا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند را |
| کَالْمُفْسِدینَ فِى الْاَرْضِ | مانند مفسدان در زمین قرار می‌دهیم؟ |
| اَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقینَ کَالْفُجّارِ (28) | یا مگر می‌شود اهل تقوا را همچون پلیدکاران قرار دهیم؟ |
| کِتابٌ اَنْزَلْناهُ اِلَیْکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّروا آیاتِهِ | کتابی که آن را به تو نازل کرده‌ایم با برکت است تا در آیاتش بیندیشند |
| وَ لِیَتَذَکَّرَ اُولُواالْاَلْبابِ(29) | و خردمندان عبرت بگیرند. |
[i] در این آیه به نکته ظریفی در مورد مشارکت در کارهای اقتصادی اشاره شده است. نکته این است که فقط با «مؤمنان صالح» در کارهای اقتصادی شریک شوید تا حقوق شما ضایع نشود.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- هنگام قضاوت، به دقّت دفاعیات متّهم را بشنو و بین مردم به حق قضاوت کن؛ از تمایلات خود پیروی نکن که تو را از راه خدا، گمراه می‌کند؛ به یقین، کسانی که از راه خدا منحرف می‌شوند، مجازاتی سخت دارند، زیرا روز حساب را فراموش کردند ؛ آیا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند را مانند مفسدان در زمین قرار می‌دهیم؟ یا مگر می‌شود اهل تقوا را همچون پلیدکاران قرار دهیم؟ کتابی که آن را به تو نازل کرده‌ایم با برکت است تا در آیاتش بیندیشند و خردمندان عبرت بگیرند.
