این نوشتار شامل سوره صافات آیات 174 تا 182 از قرآن کریم است که به مأموریت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و مجازات کافران می‌پردازد. خداوند در این آیات، به پیامبرش دستور می‌دهد تا مدتی از مشرکان روی برتابد و با بصیرت دادن به آنان، آنها را به سوی حق هدایت کند. همچنین بیان می‌شود که مجازات الهی به زودی فرا می‌رسد و صبحگاه منذران بد خواهد بود. در پایان نیز خداوند متعال مورد ستایش قرار گرفته و بر پیامبران درود فرستاده شده است.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّیٰ حینٍ (174)
پس ای پیامبر، تا مدّتی از آنان روی بگردان
وَ اَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرونَ (175)
و به آنان، بصیرت و آگاهی ده، که بزودی خودشان آگاه می‌شوند
پس خدا مُنزّه است، آن سَروَر با عزّت، از آنچه وصف می‌کنند!
وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلینَ (181)
و درود بر همه‌ی پیامبران
وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ (182)
و ستایش برای «اللّه» است، همان صاحب اختیار جهانیان.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
تا مدّتی از آنان روی بگردان ولی به آنان، بصیرت بده، به زودی خودشان آگاه می شوند؛ در مجازات، عجله نکن؛ بنگر، که بزودی مجازات را می‌بینند ؛ خدا مُنزّه است، آن سَروَر با عزّت، و درود بر همه‌ی پیامبران و ستایش برای «اللّه» است، همان صاحب اختیار جهانیان.
