خداوند بخشنده به انسان موهبت عقل، قدرت تفکر و تشخیص خوب از بد را عطا کرده است. عقل می‌تواند خوشبختی و شکوهی برای انسان فراهم کند که دیگر موجودات قادر به تهیه آن نیستند.
عقل کمک می‌کند درک نادرست از غرایز خود را اصلاح کنیم و نیاز‌های سرکش خود را مهار نماییم، مقدار متوازن بخوریم و بیاشامیم، رابطه درستی در امور جنسیتی داشته باشیم و از مصرف مواد مخدر، الکل و دخانیات پرهیز کنیم.
عقل نعمت الهی و ابزاری است که ما را موجود برگزیده و برتر می‌کند.
هنگامی که وسوسه می‌شویم و با آن مقابله می‌کنیم، در واقع به مرز رستگاری یا گناه رسیده‌ایم. در این لحظات با شخصیت واقعی خود روبرو می‌شویم ما می‌مانیم و وجدان آگاهمان، ذهن شروع می‌کند به خیال بافی و ابداع انواع بهانه برای تسلیم شدن در مقابل وسوسه . تصمیم عاقلانه‌ای که در این موقع می‌گیریم، سرنوشت رستگاری ما را تعیین خواهد کرد.
اگر خویشتن‌داری کنیم و اجازه ندهیم احساس ما بر عقلمان سایه بیندازد، از وسوسه عبور می‌کنیم و به کمال می‌رسیم.
قرآن کریم می‌فرماید:
«آنان که مراقب رفتارشان هستند، خدا نجاتشان می‌دهد، نه از بیرون آسیب می‌بینند و نه از درون غصه می‌خورند و خوشبخت‌اند.»
(زمر/61)
همه ی لحظات زندگی هم ارزش نیستند، بعضی از لحظات با ارزش‌تر از بقیه مواقع هستند. پرهیزکاران، لحظات وسوسه انگیز را به فرصت تحول تبدیل می‌کنند و با مقاومت در برابر وسوسه گرِ درون، اراده استوار و عادات خوب را در خود پرورش می‌دهند. (داستان حضرت یوسف)
توصیه‌ی قرآن این است:
«اگر وسوسه‌های شیطانی به سراغت آمد، به خدا پناه ببر زیرا فقط او شنوای دعاها و دانای نیازهاست»(فصلت/36)
و بگو: «خدایا به تو پناه می برم، از وسوسه‌های شیاطین که در وجودم شعله‌ور شوند.»
(مومنون/98-97)
«کارهایم را به تو می‌سپارم، چون تو از حال و روز بندگانت باخبری.»
(غافر/44)
آمین
