«خداوند حسابرس و مراقب همهِ‌ی اعمال نیک و بد است»
(نساء/۸۵)
«او دوستدار آفریدگان خویش است، اگر شکرگزارِ نعمت‌های خدا و با ایمان باشید، چرا خدا باید عذابتان کند؟ خدا که قدرشناسی آگاه است.»
(هود/۹۰ و نساء/ ۱۴۷)
با نیایش، شما با خدای بزرگوارِ مهربان ارتباط قلبی برقرار می‌کنید و از او نیرو می‌گیرید و بدون آن، اعتقاد به خدا تنها یک باور شخصی است.
بدون هیچ انتظاری به دیگران سود برسانید، منتظر پاسخ نباشید یا به دنبال تشویق دیگران ننشینید. نیکی تنها این نیست که نامتان بر سر در یک موقوفه حک شود. هر بار که به کسی کمک می کنید فروتنی شما زیاد می شود و بر سرسخت ترین خواسته ها و هوس هایتان مسلط می شوید.
خالص‌ترین نیایشی که زندگی ما را ارزشمند می کند، محبت به دیگران است. عبادات ما نباید تنها در زبان جاری شوند بلکه دست و پا هم باید به آن عمل کنند.
از اینرو به یتیمان، نیازمندان، سالمندان و همسایگان کمک کنیم، در ساخت بیمارستان، مدرسه و کتابخانه یاری رسانیم و در حوادث ناگوار، هوشیار و مدد رسان یکدیگر باشیم تا شادی را در وجود خود حس کنیم و لبخند بزنیم. لبخند معصومانه‌ای که بعد از انجام کارِخوب می‌زنیم، حاکی از آن است که زنده‌ایم و بخشی از صفات خدایِ پاکِ بلند‌مرتبه را در قلب خود پرورانده‌ایم.
قرآن کریم رمز شادی در زندگی را بیان می کند:
«آنان که اموالشان را شب و روز و پنهان و آشکار در راه خدا هزینه می‌کنند، پاداششان پیش خدا محفوظ است؛ نه می‌ترسند و نه غصه می‌خورند.».
(بقره/۲۷۴)
ای خدای مهربان، خوشحالی من از فضل و احسان توست!
مرا در پناهت جای ده تا ذهنم آرام گیرد، آن کس را که تو راهنمایش باشی؛ دانا شود، آن کس را که تو مراقب باشی؛ سالم ماند و آن کس را که تو یاری کنی؛ سود بَرَد.
بخشندگان از افزونی داده‌های تو می‌بخشند. آمین
شادی در درون است، تو درمان غم‌ها ز بیرون مجو
