«حکومت آسمان‌ها و زمین از آن خداست و بازگشت تمام موجودات به سوی اوست.»
(نور/۴۲)
«آیا منکران خدا، آسمان بالای سرشان را نمی‌بینند که ما چگونه آن را بر اساس محکم بنا کردیم و با خورشید و ماه و ستارگان چشم نوازش کردیم و هیچ شکافی در آن نیست؟!
در کره زمین خشکی‌ها را گسترش دادیم و کوه‌هایی عظیم و استوار را بر آن محکم قرار دادیم و انواع گیاه با طراوت در آن رویاندیم تا مایه ی بینش و به خود آمدن باشند، برای هر بنده‌ای که رو به درگاه خدا بیاورد!
از آسمان برف و بارانی پر برکت فرستادیم، تا با آن، باغ‌های میوه و غلات دروکردنی پرورش دهید و نخل‌های بلند قامت با خوشه‌های سوار بر هم، تا رزق و روزی شما باشند. با آن آب، زمین مرده را زنده می‌کنیم؛ زنده شدن مردگان نیز این‌گونه است.»
(ق / ۱۱-۵)
پروردگارا، «همه چیز امر توست!» (حج/ ۱۸)
نورت را کامل کن و همه ی در گذشتگان را بیامرز،
و به خانواده‌های [ … و … ] آرامش و بُردباری عطا فرما؛
ایمان ما را تقویت کن و تجدید پیمان ما را با پیامبر عزیز خود محمد (ص) بپذیر،
تا زمانیکه [نام و نام خانوادگی متوفی] و همه کسانی که با آیین پیامبرت فوت کرده‌اند در روز رستاخیز به پا خیزند و در بهشت ابدی، در جوار حضرت محمد و در سایه تو زندگی کنند.
***
سرورم!
به ما یادآوری‌کن عزیزان ما نمی‌میرند بلکه به سوی تو باز می‌گردند،
ما هم باید روزی به عزیزانمان به پیوندیم. آن‌ها در آن سو منتظر ما هستند.
آمین
«اوست خدایی که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید کدامیک بهتر رفتار می‌کنید، او شکست‌ناپذیر و آمرزنده ی گناهان است.»
(مُلک/ ۲)
دعای مرگ
«ما از خداییم و به سوی او باز خواهیم گشت»
(بقره/۱۵۶)
مرگ یک رویداد و بخشی از زندگی همه موجودات زنده است. دُرست است که در ذات مرگ شادمانی وجود ندارد با وجود این، حیوان درنده‌ای نیست که ما را به جایی ترسناک ببرد. این ما هستیم که عادت کرده‌ایم رنگ ترس بر آن بزنیم و درباره‌اش صحبت نکنیم.
در دوران کودکی مجذوب مرگ می‌شدیم و نمی‌توانستیم از ذهن خارجش کنیم چون در تخیلات ما وجود داشت اما در هر کابوس خود را از بند رها می‌کرد و ناپدید می‌شد.
در جوانی و میانسالی خود شیفته‌ایم و تصور می‌کنیم که اسطوره ی خاصیم، استعداد و عمر بی‌پایان داریم و از قوانین گریز‌ناپذیر الهی متمایز هستیم و می‌توانیم هر چیزی را تغییر دهیم اما با گذشت زمان، مرگ دیگران ما را با مرگ نه چندان دور خودمان آشنا می‌سازد.
با نزدیک شدن به دوران نهایی زندگی، اهداف، امیال و آرزوهایمان به مرور تغییر می‌کنند. در این مرحله بجای خود شیفتگی و بسط خویش، توجه ما به مراقبت و پرورش نسل‌های بعدی یعنی فرزندان و نوادگان و کمک به دیگران برای رسیدن به رویاهایشان معطوف می‌شود.
افراد و بیماران زیادی دیده شده که در پایان زندگی، دچار تحول معنوی شده‌اند و احساس کرده‌اند خردمندترند و توانسته‌اند مسایل بی‌اهمیت زندگی را کنار بگذارند و خود را وقف کارهای ارزشمند کنند.
آنان که معاد را باور دارند، در زندگی چیزی برای ترسیدن ندارند.
در رویارویی با مرگ، بهترین سلاح ایمان به توانمندی خالق هستی، آگاهی از قوانین محتوم الهی و معاد است.
«پروردگارا؛ تویی بهترین مهربان، به من لطف‌کن و مرا بیامرز.»
(مومنون/۱۱۸)
آمین
مفهومی به نام معاد
مرگ پایان زندگی نیست
مرگ در واقع خوابیدن در این دنیا و بیدار شدن در سرای آخرت است. وقتی در این سو مردم می‌گویند، فردی مرده است، در آن سو گفته می‌شود کسی تولد یافته است. خورشیدی که در این سو غروب می‌کند، در آن سو طلوع خواهد کرد.
پیامبر عزیز ما محمد (ص) در مورد معاد به ما گفت:
«خداوند ما بلند مرتبه است و بر هر چیز تواناست. او خدایی است که آسمان‌ها و زمین را آفرید و از آفرینش آن‌ها درمانده یا خسته نشد، (پس) می‌تواند مُردگان را زنده کند.»
(احقاف/۳۳)
«ای آمرزنده بردبار!» (بقره/۲۳۵)
«آگاهیم که فرجام همه، به سوی توست. به تو اعتماد می‌کنیم و به سویت باز می‌گردیم.»
در باره روز رستاخیز در سوره انعام آیه ۹۴ نوشته شده است:
«همان طور که شما را نخستین بار آفریدیم، اکنون هم به نزد ما آمده‌اید و آنچه را به شما داده بودیم، پشت سر گذاشته و همه را رها کرده‌اید و دست خالی آمده‌اید!
شفاعت کنندگانی را که در خدایی و عبادت ما شریک می‌پنداشتید، همراه شما نمی‌بینیم!
یقیناً پیوند‌های شما بریده شده‌اند و تمام آنچه را تکیه‌گاه خود تصور می‌کردید از جلوی چشمتان ناپدید شده است.»
«ای کریم بزرگوار!» (مومنون/۱۱۶)
با کوله باری از اعمال بسویت می‌آییم. امیدواریم وزنه کارهای با ارزش ما، سنگین باشند. به عدالتت ایمان داریم اما به رحمتت نیازمندیم، آن را از ما دریغ مکن. آمین
در ترازوی اعمال، هیچ چیز سنگین‌تر از حُسن خُلق نیست.
