«آنان که نیکوکار باشند و خودشان را با تمام وجود تسلیم اراده خدا کنند، نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند و پاداششان محفوظ است.»
(بقره/۱۱۲)
«ای خدایی که دوستدار آفریدگان خود هستی!»
(هود/۹۰)
«تنها تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم، مرا جزو شاکران قرار ده»
(زمر/۶۶)
یکتایِ مهربان؛ «چه کسی را دارم غیر از تو که گناهانم را ببخشد؟»
(آل عمران/۱۳۵)
تمام وجودم برای توست، «مرا پاکیزه‌کن و برای خودت پرورش ده»)، من تسلیمم.
(نسا/۴۹ و طه/۴۱
پروردگارا!
کارهایم را با عشق و نام نیک تو آغاز می‌کنم،
و تمام ذهنم، اعمالم و کلماتم را وقف تو می‌کنم،
تا از این پس به تو فکر کنم، با تو مناجات کنم و با میل و رغبت «به کارهای شایسته ای بپردازم که تو می پسندی»(نمل/۱۹).
ای یاور من در وقت یادگیری!
«مهربانی و علم تو همه چیز را فرا گرفته است!»(غافر/۷)
«به من فرزانگی و دانش ببخش»(یوسف/۲۲)
«مرا با نورت هدایت کن،»(نور/۳۵)
با عدالتت آموزش ده،
با قدرتت حمایت و با رحمتت داوری کن.
ای دانای فرزانه؛
در کار و زندگیم، راضی به رضای تو هستم،
چون آن رضای توست و نیکی من در آن نهفته است،
از تو؛ برای روشن کردن ذهنم،
راسخ نگه داشتن اراده‌ام،
و پاک نگاه داشتن جسم و روانم تشکر می‌کنم،
«مرا بَس، تو راهنما و یاورم باشی.»(فرقان/۳۱)
ای دوستدار نیکوکاران!
به من شهامت و نیرویی ده تا گناهانم را جبران کنم،
بر وسوسه‌هایم غلبه کنم،
خشمم را مهار کنم
و دانش و مهارتی را کسب کنم که مناسب کار و زندگیم باشند.
ای بخشنده مهربان!
ذهنم را از کینه و گناه خالی کن، قلبم را با نور و محبت‌هایت، پُرکن.
و از عشق به همسایگان و کمک به دیگران لبریزکن.
ای «فرمانروای هستی!»(حشر/۲۳)
به من فروتنی بیاموز، تا از بالا دستانم پیروی کنم، از زیر دستانم حمایت کنم،
به همکاران و کشورم وفادار بمانم و خیر دشمنانم را بجویم.
ای «دانای آشکار و پنهان!
تو در انجام هرکاری توانمندی!»(حشر/۲۲)
«نورت را برایم کامل کن؛»(تحریم/۸)
تا «در راحتی و سختی انفاق کنم، از خود خواهی و تنگ نظری دوری کنم»(آل عمران/۱۳۴ و حشر/۹)
«حرف ناپسند را نشنیده بگیرم و از عیب جویی و زخم زبان دوری کنم»(فرقان/۷۲ و همزه/۷)
ای سرپرست من در وقت نعمت!
مرا هوشیار در هنگام عقد قرار داد، شجاع در رویارویی با خطرات،
مؤدب و با انصاف در قدرت، فروتن و شُکرگزار در رفاه و بُردبار در مصیبت بگردان.
ای «بزرگوار مهربان!»(حشر/۲۲)
مرا؛ میانه‌رو در خوردن غذا،
سخت‌کوش در کار و پایبند به وظایفم بگردان.
پروردگارا!
وجدانم را آگاه،
گفتارم را آموزنده و پُربار،
ظاهرم را متواضع و خندان،
و رفتارم را شایسته بگردان.
ای خدایی که عفو و بخششت دایمی است!
یاریم کن؛ دیرتر بِرنجَم، زودتر ببخشم،
کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت بدهم.
ای الگوی من در بردباری!
یاریم کن با تلاش بر مشکلات غلبه کنم،
و با انجام دستوراتت به خوشبختی برسم.
بارالها؛ مرا آگاه کن به؛
ناپایداری دنیا، جاودانگی بهشت،
کوتاهی عمر و بلندی ابدیت.
«ای مالک و سالار روز داوری»(حمد/۳)
در پایان زندگی تمنایی ندارم جز دیدار تو، مرحمتی عطا کن تا از داوریت نترسم و برای رفتن به بهشت، به رحمتت و کارهای خوب خود متکی باشم.
سرورم؛ دعاهایم را اجابت کن و «مرا تسلیم محض خود بمیران و به شایستگانِ برتر ملحق فرما»(یوسف/۱۰۱)
آمین
مناجات علی‌ابن ابی‌طالب با خدا
«پروردگارا!
چگونه شکر نعمت‌هایت را بجا آورم که سحرگاهان زنده دل و سرشار از شادی سر از بالین بر می‌دارم. نه دردی در تن دارم تا از رنجوری بنالم و نه عذابی به جان دارم تا پنهان از چشم دیگران بنشینم.
خدایا!
به من بازوی توانا دادی تا دست ناتوان بگیرم و فکر بیدار بخشیدی تا ذهن‌های خفته را بیدار سازم. از تربیت فرزندان خود راضیم. خشنودم پس از مرگ من، نام مرا زنده نگه خواهند داشت و مفاخرم را از دستبرد مرور زمان به دور خواهند گذاشت.
به من صفای عقیده، قلب روشن و ثبات قدم بخشیدی و رضا ندادی که رضای تو را از دست بدهم و انحراف را بر استقامت ترجیح دهم.
ای بخشنده مهربان !
با چه زبانی شکر این نعمت را بجا آورم که همیشه رضای تو جستم و همه جا به راه تو رفتم و هم اکنون به عجز خویش اعتراف دارم و به آستان اعلا و با عظمت تو سر تسلیم بر خاک می‌نهم، من که باشم که خود سرانه سر بر دارم و مستبدانه برخیزم؟
تنها تویی که هستی بخشی و تنها تویی که می‌بخشایی. اگر دستم نگیری، فرو خواهم افتاد و اگر بازم نداری، به مناهی و گناه خواهم گرایید.
ای نور آسمان ها و زمین!
به تو پناه می‌برم و به سوی تو باز می‌گردم تا مبادا غنای تو در فقر من فرو افتد و در روشنایی هدایت تو، راه ضلالت و انحراف گیرم.
به تو پناه می‌برم؛ از دستی که ستمکارانه به سویم آید و در زندگی خود شکست ببینم.
تویی پناه ما؛ مگذار که دیو شهوت و هوس بر پرهیزکاری ما چیره شود و اهریمن گمراه، ما را از راه راستی و درستی باز دارد.
خداوندا!
تا آن دَم که دَم فرو بندم، همی خواهم جانم با کرامت و سلامت قرین باشد و این امانت گرانمایه را که به من بخشیدی همچنان سالم و ارزنده بماند.»
(منسوب به علی (ع)) آمین
